KARALAMA DEFTERİ

Sewgili Ali KARA, Çok güzel bir noktadan bakmışsın. Tebrikler. Kavanozda yer bırakmak mı, kavanozu ihtiyaca göre büytebilmek mi?

Aslında ben de kendimce bir şeyler karalayacaktım günceme. Ali Hocam’ın güzel gönlünden dökülen cümlelerle güncesine yazdığını görünce, yorum eklemek daha doğru olur diye düşündüm.

Öncelikle Neşet Ertaş’ın nasıl Neşet Ertaş olduğunu anlamak isteyenlere Can Dündar’ın “Garip Belgeseli”ni izlemelerini öneririm.  Youtube’da mevcut.(Telif durumu hakkında bilgim olmadığı için link veremiyorum.) Çocukluk ve gençliğinin düğünlerde babası Muharrem Ertaş’ın yanında köçeklik yaparak, kaşık çalarak sefalet içerisinde geçtiğini, abdallığından dolayı nasıl horlandığını, sahibi olduğu (sözü ve müziği bizzat ona ait olan) türkülere, TRT’nin sahiplik yerine kaynak kişisi payesini vermesinin, onu uzun yıllar telif gelirlerinden mahrum bıraktığını,  türküleri kasetleri doldurup rantlar devşirilirken, onun Almanya’da geçim derdiyle düğünlerde türkü söylediğini, kısacası, “Garip”liğinin nasıl başladığını ve ömrünün sonuna kadar nasıl devam ettiğini bu belgeseli izleyenler daha yakından anlayacaklardır.
Belgeselde yer almayan bir anı değerli üstat Mahzuni Şerif’ten aktarmak isterim:
Bizi Neşet’le Eskişehir’e konsere davet ettiler. Gittik biz otelde kaldık. Adam(organizatör) konseri verdikten sonra bizi otelde bırakıp kaçtı. Hiçbir kuruşumuz yok ikimizin de. Benim paramı vermedi, fakat Neşet’in parasını vermiş. Ama Neşet o kadar ulu gönüllü bir Türkmen çocuğudur ki –onu hâlâ unutamadım- “Kardaş, dedi yav. Ne demek vermedi. Aha bana verdi ya iki yüz kağıt.” Yarısını bana verdi, yarısını da kendi aldı. Hatta diğer kalan yarısını da bizimle gelen diğer sazcılara bölüştü. Kendisine yirmi beş lira kaldığını sanmıyorum.
Garip, sözcük olarak gurbet kökünden gelir. Ömrünü gurbette geçiren bir “Garip”, bu dünyadan tüm bilgeliği, duruluğu ve derinliğiyle göçtü, gitti...

Diğer taraftan ben, Ali Hocamın aksine, cep telefonu ve teknolojinin türkülerin daha hızlı yayılıp dinleyenlere ulaşmasına katkıda bulunduğunu düşünüyorum. Anadolu’nun çeşitli yörelerinde düğünlerle hayatlarını kazananların kültür taşıyıcılarının müziklerinin bizlere ulaşmasının teknolojiden daha kolay yolu yok.

Mustafa hocam yazıma göstermiş olduğunuz ilgi beni çok mutlu etti, bahsettiğiniz belgeseli sonuna kadar izledim gerçekten çok güzeldi, belki biraz dikkatsiz yazdığımdan yanlış ifade etmiş olabilirim bende sizin gibi teknolojinin sanat eserlerinin yayılmasında katkıda bulunduğuna inanmaktayım , türkülerimiz gibi sadece o anın duygularıyla yapılabilecek bazı eserlerin artık yapılamayacağına inanmaktayım.

İTÜ'den fahri doktora ünvanı almış, Can Dündar'a konuk olmuş. İstanbul'a ilk gelişini anlatıyor:
"cebimde iki buçuk liram vardı. kırşehir'den ankara'ya kadar da otobüs iki buçuk lira, ben istanbul'a gidiyorum. ankara'da otobüsten indim, çığırtkanın birine gittim dedim ki "ben istanbul'a gideceğim, param yok". elimde sazım var ya, "çal" dedi ben başladım çalmaya... sırası gelince çığırmaya gidiyor, geri geldiği zaman çal demesine gerek yok, alıştım çalıyorum. ne zaman vardıysam, ta gece yarısına kadar saz çaldım. en son otobüsün arkasında şöyle bir oyuk yer vardı beni oraya verdi, istanbul'a kadar ayakta geldim."

- "neşet ertaş ayakta geldi istanbul'a, bugün de ayakta alkışlandı."

İTÜ'den fahri doktora ünvanı almış, Can Dündar'a konuk olmuş. İstanbul'a ilk gelişini anlatıyor: "cebimde iki buçuk liram vardı. kırşehir'den ankara'ya kadar da otobüs iki buçuk lira, ben istanbul'a gidiyorum. ankara'da otobüsten indim, çığırtkanın birine gittim dedim ki "ben istanbul'a gideceğim, param yok". elimde sazım var ya, "çal" dedi ben başladım çalmaya... sırası gelince çığırmaya gidiyor, geri geldiği zaman çal demesine gerek yok, alıştım çalıyorum. ne zaman vardıysam, ta gece yarısına kadar saz çaldım. en son otobüsün arkasında şöyle bir oyuk yer vardı beni oraya verdi, istanbul'a kadar ayakta geldim." - "neşet ertaş ayakta geldi istanbul'a, bugün de ayakta alkışlandı."

yüreğinize sağlık