Büyümek Zor Bir İşmiş..
Çocukken her şey o kadar güzelmiş ki bunu ancak şimdi anlayabiliyorum..Oyun oynamak , hayal kurmak , kahkaha atmak , istediğin oyuncağı aldırmak , arkadaşına onu sevmediğini söylemek .. Her şey o kadar basit , güzel ve gerçek.
Hayal kurmak kolaydı,ulaşamayacağını bile bile..Ağlamak doğaldı , içinden geldiğince özgür ve hür..Cinsiyet ayrımı yapmadan kahkaha atmak , ağzın dolusu hem de ..Çünkü sen çocuksun , ne yapsan da büyüklerin bunu hoş karşılardı , sana gülüp geçerdi..Yaraların çabuk iyileşirdi.. Şimdi bunları düşünmek bile yüzümde bir tebessüme dönüştü ama bunları yaşarken çok hoyratça zamanı harcadığımı da fark ettim.Hep büyümek istedim ;çünkü bir şeylere kavuşacaktım.Kavuştum ama omuzlarımdaki yüklerin de bu kadar ağırlaşacağını bilmiyordum..Bu yüzden diyorum : "Büyümek Zor Bir İş Be Ustam!"
Şimdi yurdun bir köşesinde çocuklarla iç içe bir hayatı yaşıyorum.Mutlu muyum?Evet mutluyum.Çünkü çocukların hayatında kocaman bir yerde , beni ailelerinden bile üstün tuttuklarını görüyorum.Bir çocuğun dünyasında onun biricik öğretmeni olmak..Paha biçilemez:)
Onlar için korkmuyor da değilim.Görüyorum günler , yıllar geçtikçe hayat daha da zorlaşıyor.Onlar da büyüyüp kendi ayakları üstünde durabilecekler mi aceba? Karşılaşacakları zorluklar karşısında yılmadan dimdik durabilecekler mi? Öğretmen olarak bunları hissetmek bile beni boğarken , nasıl bir anne olacağım konusunda da çok büyük korkularım var.. Sanırım çocuklarımız için iyi bir gelecek hazırlamak istiyorsak bugün bu çocukların yüreklerine ulaşmalıyız ama el ele vererek,bir çığ gibi büyüyerek. Onlara şekli biz vermeliyiz ki huzurlu ve mutlu bir gelecek bizlerle olsun...
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...