1.   Yerli Malı ve Tutum Haftası kutlaması yapıyorduk 3-C sınıfında.. Gelen  yiyecekleri tabaklara koyup yemeye başladık.Bir taraftan  şiirler okunuyor,sohbet,mutluluk hat safhada.Kalın perdelerimizi çektik,şamdanlardaki mumlar ayrı bir hava veriyor ,çok hafif bir müzik eşliğinde...

        -Öğretmenim Özlem yemiyor!

        Yavaşça yanına yaklaştım

      - Özlem neden yemiyorsun kızım?

     - Öğretmenim evde kardeşlerim açken ,ben nasıl yiyebilirim? Evimizde yiyecekbir şey kalmadı.

    - Sen şimdi ye, kalanları kardeşlerine götürelim onlar da

yesin, olur mu Özlem?

   Özlem’e  yedirmek  zor oldu.

  -Kardeşlerim aç ama…

   Okul çıkışı evlerine beraber gittik. Girişte bir tezgâh, boş bir

buzdolabı. Tek odalarında ise yerde bir kilim, teneke  soba ve

yığılmış yataklar. Soba yanmıyordu.İki kız kardeşinin durumu 

içler acısısıydı.

  Özlem’in ailesi Çerkezköy’e yeni taşınmıştı. İş bulmak, yeni bir

 hayata başlamak umuduyla gelenlerden.  Biz çektik, çocuklar

çekmesin mi dediler, bilemeyiz.

   Önce apartmanımdaki komşularımı seferber ettim. Sonra da velilerimi. Kimi kahvaltılık,kimi kuru yiyecek, kimi giysi gereksinimlerini severek karşıladı.Isınma problemleri de çözülmüştü.Yılsonuna kadar devam etti yardımlar. Özlem ve kardeşleri çok mutluydu. Bizler de mutluyduk.Teşekkürler duyarlı velilerim ve komşularım.

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...