ÖĞRETMENİM BİZİ SEVİYOR.
2013’ün ilk nöbeti için erkenden okuluma gittim. Andımızı söyledik. Öğrenciler sınıflara girerken:
-Günaydın Esin öğretmenim!
-Günaydın çocuklar!
Gülümsemeler, iyi dilekler faslından sonra eşim seslendi.
-Bahçede kâğıt atıkları çok fazla, öğrencilerine temizletsen.
-Hava soğuk ve nemli, öğrencilerime kıyamam.
-Beş dakikada temizlerler.
-Nem çok fazla, güneş çıkınca temizleriz, acelemiz yok.
Eşim ve birkaç öğretmenin katıldığı konuşmanın ne kadar önemli olduğunu sınıfa girince anladım.
-Öğretmenim, artık geldiğim sınıfın öğretmenini unutacağım.
-Neden Aslı?
-Bahçede öğretmenlerle konuştuklarınızı duydum. Siz öğrencilerinizi önemsiyorsunuz.
-Nasıl anladın Aslı?
-Soğuk havada öğrencilerime bahçeyi temizlettiremem. Kıyamam, dediniz. Siz bizi seviyorsunuz. Değer veriyorsunuz. Bundan sonra benim gerçek öğretmenim sizsiniz.
Aslı yanıma geldi. Sarıldı, öptü, yerine geçti.
Yerin kulağı var. Konuştuklarımıza dikkat etmemizin, ne kadar önemli olduğunu bir kez daha anladım.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...