BESLENMEN YOK MU?
Birinci sınıf öğretmeniyim. Uzun teneffüse girerken beslenmelerini açmalarını istedim. Elif’in beslenme getirmediğini gördüm.
-Elif, beslenmen yok mu kızım?
-Aç değilim öğretmenim.
Elif’in hafta boyunca beslenmesi yoktu. Kendi kendime ne sorumsuz anneler var şu dünyada, el kadar çocuğa insan ekmek arası yapar, bir şeyler koyar. Çalıştığım halde erkenden kalkıp oğullarıma beslenme hazırlıyorum.
Pazartesi günü de beslenme getirmeyen Elif’e ses tonumu yükselterek:
-Elif, annen niçin beslenme koymuyor?
-Öğretmenim, evde bir şey yok ki, ne koysun ?
Şaşırdım kaldım. Ne diyeceğimi bilemedim.
Annen alışverişe gitmiyor mu kızım?
Elif ağlayarak anlatmaya başladı:
Öğretmenim babam evi terk etti. Para bırakmadı bize.
-Annen yarın okula gelsin Elif.
-Peki öğretmenim.
Annesinden önce davrandım. Dosyasından telefon ve ev adresini öğrendim. Öğleden sonra evlerine gittim. Annesi çok memnun oldu. Elif’in anlattıkları doğruymuş.16 yaşında bir abla, 14 ve 10 yaşlarında iki ağabey, Elif, bir de anneleri. Karanlık bir gecekondu ve kiradalar.
Sözümün geçtiği bir velim Elif’in yıl boyunca beslenmesini ve giysi gereksinimlerini, bir başkası da eğitim masraflarını üstlendiler. Bu durumdan kimsenin haberi olmadı. Anne bir fabrikanın yemekhanesinde bulaşıkçılık yapmaya başladı. Yaz tatillerinde ve hafta sonlarında iki oğlu çalıştı. Çocuk yaşta evin sorumluluğunu yüklenmek Elif’e kalmıştı. Temizlik, bulaşık, ev düzeni. Tabure koyup bulaşıkları yıkadığı günlerini biliyorum. Hayat herkes için eşit değil.
Elif sekizinci sınıfa gidiyor ve oldukça başarılı bir öğrenci. Dershaneye gitmedi. Özel ders almadı.
Tatillerde, bayramlarda yanıma gelir:
-Elinizi öpmeye geldim öğretmenim.
Ne çabuk büyüdün Elif?
Keşke büyümeseydim öğretmenim. Ne yapsam suç oluyor. Hayatta en sevdiğim, en güvendiğim erkek babamdı. Başka bir kadınla evlenmiş. Bizi arayıp sormuyor. Büyümek istemiyorum. Erkeklere güvenmiyorum. Babasızlık, terk edilmişlik içimde bir acı. Babam beni hiç aramadı, ben ne yaptım babama?
Anlatırız da anlatırız ana-kız gibi. Çalan telefon sohbetimiz bitirir ve veda vakti gelir. Bir tatil günü, bayram günü görüşmek dileklerimizle vedalaşırız.Hayat herkes için eşit değil .
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...