SUÇLUYU BULAMADIM
-Öğretmenim bir şey anlatacağım ama lütfen lütfen anneme, babama söylemeyeceksiniz tamam mı?Yoksa beni mahvederler .
-Hayırdır Elif, ne oldu yine?
-Öğretmenim,annem hani bi önceki öğretmeni pasif diye beğenmemişti ya ,sizin sınıfa almıştı ya .Artık sizi de beğenmiyor.Daha aktif bir öğretmen istiyor, Beren öğretmen gibi.
Ah Elif ah!Beren öğretmene de gitsen,özel okula da ,özel derse de gitsen annenin istediği gibi bir öğrenci olamayacağını bir bilse annen.Olduğun gibi kabul etse,ağabeyinle kıyaslamasa seni ,ne iyi olur.Elif yaşıtlarından uzun,gösterişli ,güzeller güzeli, bana bağıran,kızan tek öğrencim.Hoşgörüyle karşılıyorum,durumu farklı.Hayal gücü çok gelişmiş, izin versem kırk dakika konuşabilecek kapasiteye sahip.Hayal gücü mü,gerçek mi?Ayırt etmekte zorlanıyorum.Maddi durumları iyi olduğu için hafta sonu değişik yerleri gezme ,görme imkanına sahipler . Matematik derslerinde boyama yapmayı ,kitap okumayı seviyor.Okuduğu kitap ilgisini çekmişse hiç bir güç onu kitabından koparamaz.Bunu farkettiğim için hangi derste olursa olsun okumasına izin veriyorum.Resim yapmaktan asla vazgeçmez .Her ders sırasında boya kalemleri, tasarım dergileri,oyun hamuru eksik olmaz.Güzel şarkı söyler,beğeniyle dinler arkadaşları.Boyalarını unutursa , kaliteli boyası olan arkadaşının yanına geçer.Yapacağımız etkinliğin malzemesini getirmemişse,ne yapar eder malzemeleri arkadaşlarından bulur ve bol malzemeyle etkinliğini tamamlar.
Matematik denince, off öğretmenim diyenlerden..Birinci sınıf seviyesinden öğretmeye başlamama rağmen olmadı,bazı öğrencilerime matematiği sevdiremedim.Yapamadıklarında kızmadım, defalarca anlattım.Matematiksiz bir hayat olamayacağını,matematiğin yaşantımızdaki yerini,önemini onlara buldurttum.Belki bir kaç yıl sonra öğrenmeye başlayacaklar ,belki de ileride matematikçi olacaklar, bilemiyorum.Geçmiş yıllarda sözelci dediğim öğrencilerimi mühendislik fakültelerinde ,matematçi dediklerimi de sözel bölümlerde görünce şaşırmıştım.Ailelerin,öğretmenlerin istediği gibi olmasalar da sonuçta bir yerlere gelecekler.İlkokulda başarısız olduğunu gözlemlediğim bazı öğrenciler, eğitimin ileriki basamaklarında bizi şaşırtacak başarılar gösterebiliyorlar. Öğrencilerimiz bir şeyler yapacaklar yaşamlarında.Kimi işçi,kimi hukukçu,kimi esnaf,kimi memur olacak.
Her ne iş yaparlarsa yapsınlar önce insan olabilmeyi,insan kalabilmeyi öğrenmeliler.Değerlerimize sahip yaşamayı,anne-babalarına saygı duymayı,yüreklerindeki sevgiyle yaşamayı öğrendikten sonra ne iş yaptıklarının da çok önemi yok gibi geliyor bana.Çocuklarımızı oldukları gibi kabul edemiyoruz.En iyi,en başarılı çocuk benim çocuğum olsun diyoruz.Olmayınca da hayal kırıklıkları yaşıyor,suçlu arıyoruz.Gerçekleri kabullenmek acı da olsa, en doğrusu değil mi?
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...