Öylesine...
Kuzuların yemyeşil meralara kavuşmasına çok az kaldı buralarda. Doyumsuz bir manzaradır onlarcasının yemyeşil otlarda dört ayağı yerden kesilerek zıplaması. Öğle sıcağında annelerinin gölgelerine kafalarını sokup dinlenmeleri. Geleceğin koçlarının toslaşması. İlk günlerde sadece anneleri gider meralara. Akşamüstü köye dönen anneler ahırdan serbest bırakılan yavrularına kavuşur ya da belki yavrular annelerine. 100,200 veya 300 civarı koyuna doğru koşan bir o kadar yavru. Bir tarafta kalın MEEE sesleri,diğer yanda ince meeee' ler. İki ordunun sevgiyle birbirine girmesi gibidir kavuşmaları. Güdümlü füzeler gibi( ki onlar metre hesabıyla hata yapabilmektedir) her yavru annesine her anne yavrusuna ulaşır. Karnını doyuran yavruyu sevgiyle yalar dakikalarca annesi.
Silence of the lambs aklıma gelir hep bu sahnelerde. FBI ajanı Jodie Foster Hannibal karekterine küçükken kaldığı yerde kesime gidecek kuzulardan birini kurtarmak için kucağına alıp kaçtığını ama çok ağır olduğu için başaramadığını anlatır vs. vs.
Bazen diyorum okuldaki onca uğraş o minik kuzuların kesime gitmeden önce gördüğü yemyeşil otlaklar mı acaba? Gördükleri son renk o yeşillikler mi olacak? Dört ayağı yerden kesilerek hoplayıp zıpladıktan kısa bir süre sonra kesime gidecekler. Ölümden önce cennet sadece.Yetiştirip yollayacağım ortamı düşünüyorum. Bir karamsarlık.
Sonra diyorum al kaç tane alabiliyorsan kucağına. Yorulduğun yere kadar yoğur. Son sahnede çıkarak kimliğini gösterip ''FBI bundan sonrası ile biz ilgileniriz'' gibi biri gelip ''Öğretmenim yeterince yoğruldu, sen dinlen bundan sonrası ile biz ilgileriniz'' diyenler gelene kadar.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...