MUTSUZ DOĞUM GÜNÜ ÇOCUĞU
Bu günlerde müthiş bir geçmiş özlemi duyuyorum.Bu hissi bana yaşatan ve geçmişi düşünmemi sağlayan ise çocuklarım,öğrencilerim başta olmak üzere çevremdeki tüm çocuklar.Evde kendi çocuklarımla ilgilenirken,sınıfta etkinlik hazırlayıp uygularken,hatta geçenlerde doğum günü olan karşı komşumun altı yaşındaki oğluna hediye ararken,artık ne kadar zorlandığımı düşündüm.Çocukların ilgisini çekmek,onları şaşırtmak,mutlu etmek ne kadar zor artık.Evde her şeyi olan bir çocuğa ne hediye alırsanız onu mutlu edebilirsiniz ki?Hediye paketlerini açarken ki memnuniyetsizliği görmeliydiniz,yine mi kıyafet?,yine mi oyuncak?,yine kitap?.....arkası gelmedi ve hepsini fırlatıp attı.Özellikle o günden beri derin düşünmelerdeyim,bir şeyleri çok fena yanlış yapıyoruz yaaa.....Sonra ister istemez,geçmişi düşünüyorum ve çocukluğumda yüreğimi hoplatan sevinçlerim geliyor aklıma.Babamın bir Ankara ziyaretinde getirdiği kırmızı şapkalı,çevirdiğinizde garip bir ses çıkaran bebeği(hatırladığım tek hazır oyuncağım),annemin mor kumaştan diktiği,sarı iplerden örgü saçları olan bebeği,bayram arifelerinde ellerimize yaktığımız kınanın nasıl olacağını merak ederek uyuyamadığımız geceleri,televizyonun açılış saatini beklemenin heyecanını(İstiklal Marşını birlikte söylerdik),Pazar sinemalarını başlangıç saatini dörtgözle bekleyişimizi.Daha neler neler,tüm bunları düşünürken hala dudaklarıma istemsiz bir tebessüm yerleşiveriyor.Tamam haklısınız bunları okurken ee geri mi gidelim,çağın gelişmelerine ayak uydurmayalım mı dediğinizi duyar gibiyim,tabiki hayır daaaa.Bir şeyler yanlış,ya da eksik gibi.Var mı önerileriniz bu doyumsuzluğu ve memnuniyetsizliği ve bunların doğurduğu mutsuzluğu yok edecek demiyorum ama,azaltacak önerileri olan??????
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...