-
-
Diğer Yazarlarımız >>
- Bir ORAV eğitim hikayesi
- ÖRAV'LA TANIŞMA
- Yarın, bugünün içinde yaşanır. ''Dokuz Tip Mizaç modeli''
- Flipped Classroom
- Çocukların ihtiyaç duyduğu 8 dijital yaşam becerisi ve bunları öğretmek için planlamak
- Çocuğum Üstün Yetenekli
- BİR ÖĞRETMENİN GALAKSİ REHBERİ*
- Kız Oyuncak Bebekleri Sadece Bir Oyuncak Mı?
- Web Sitenizin Kelime Bulutunu Oluşturmak İster misiniz?
- İYİMSER TUTUM GELİŞTİRMEK
-
Diğer Günceler
- 1. Sınıf Öğretmeni Olmak
- SESSİZ GEMİ (Hayat Bilgisi 1. sınıf)
- TIRMIK
- Ben-Kendim-Kendimde
- GAZİANTEP 1. BÖLGE İMKB İLKÖĞRETİM OKULU ÖĞRENEN LİDER ÖĞRETMEN EĞİTİMİ
- Tatil Anlatma Günü
- Gözüme Bir Şey Kaçtı
- KIVILCIM
- Orada Bir Köy Var Uzakta - 3 / Köye Maya Çalmak
- Kaçıncı Olduğum Değil, Ne Öğrendiğim
Hayat Bilgisinde bugün ne öğrendim.
Kapıyı açıp ayağımla içeriye doğru sürükledim kırılmış tozlu eski bir sırayı. Sınıf ve koridor kulak tırmalayan bir sesle çınladı. Miniklerimin hepsi ayağa fırladı içeriye giren şeye şaşkın şaşkın bakarak. Ardından lekeli, örümcek ağları ile kaplı bir de sandalye yolladım. Patlak bir topu şutladım içeri. Kırık bir çöp kutusu kapağını uçurdum sınıfın ortasına kadar. Kalorifer dairesinde bulduğum hiç yıpranmamış ama yırtılmış ve kirden rengi belli olmayan bir eşofman elimde içeri girdim en sonunda. Ömürlerini doldurmuş bu eşyalara ömürleri boyunca 64 meraklı göz bu kadar bakmış mıdır acaba?
Kırık sıraya bir öğrencimi buyur ettim. Oturacak bir yeri yoktu. Tabi yaratıcı minik pek de konforlu olmayan bir yol buldu oturmak için. Bir süre sonra kendi sağlam sırasının daha iyi olduğuna karar verdi. Ayakları tam, boyaları dökülmemiş, yaslanacak yeri sapasağlamdı tespitlerimize göre. Sandalyemizin oturulmasının önündeki engeller ise daha farklıydı. Lekeliydi, tozluydu, örümcek ağları ile kaplıydı. Hiç çekici gelmedi. Topumuz ise görünüşte çok güzel ama patlaktı. Muhtemel bir çivi çarpışmasından sağ çıkamamıştı. Çöp kutusun kapağı belli ki çok tekme yemişti. Eşofmanımız hiç yıpranmamıştı. Giyen kişi ayağını paçasına takıp yırtmıştı anlaşılan.
Tek tek konuştuk hepsi hakkında canlı olsalardı neler hissederlerdi. Ne kadar yararsız olduklarını düşünüp ne kadar üzüldüklerini anlattık. Ne umutlarla alınmışlardı, işe yarar durumda iken nasıl mutlulardı. Hepsi görevlerini tam olarak yerine getiremeden özensiz kullanımdan dolayı işe yaramaz hale gelmişlerdi. Sıraya kimbilir neler yapmıştı kullananlar. Yere atmış, üstünde zıplamış, duvarlara çarpmıştı belki kimbilir. Bildiğimiz: Özenli kullanılsalardı yıllarca işe yarayacaklarıydı. Elbette zamanla eskiyecekler ama görevlerini yerine getireceklerdi o zamana kadar.
Öğretmenim ben eskiden önlüğümü yere atardım ama küçükkendi artık yapmıyorum.-Aferin oğluma.
Öğretmenim oyuncaklarımı hep toplyorum.- Aferin kızıma.
Öğretmenim ben de eşyalarımı topluyorum.-Peki oğlum annen mi hatırlatıyor? - Bazen öğretmenim. - Peki bundan sonra o hatırlatmadan yapmaya ne dersin? - Tamam öğretmenim.
Öğretmenim böylece hem eşyalarımız üzülmez, hem uzun süre kullanırız, hem de düzenli oluruz.
Afferin Ay parçalarım... Alkışlayın şimdi kendinizi.
Akşam eve geldim. 2 gündür makineden çıkmış ve sandalyemde duran eşyalarımı dolabıma kaldırdım. Yarın o parmaklardan biri havaya kalkıp benim eşyalarımın durumunu sorarsa gözünün içine bakarak elbette diyeceğim.
Elbette sizden çok şey öğreniyorum. Sizler benim şu kirlilikte Saf Kalmış Hava Sahamsınız...
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...
Sevgili Öğretmenim,
Ne güzel aynaya bakabiliyorsun ve gördüklerin, görmemezlikten gelmiyorsun? Ne kadarımız gerçekten aynaya sizin kadar cesurca bakabiliyoruz. Öğrenme sürecimize herkesi katabiliyormuyuz? Cevaplanması gereken soru bu mu olmalı bilmiyorum? Etkinliğin bir harika; şaşkınlık, merak, dinleme, düşünme, hissetme, konuşma, yüzleşme birde birlikte yazma süreci yaşamışsınızdır. Bir daha ne zaman yazacaksın yaşatan deneyimlerini? Dostça Kal...
Yusuf Ziya Güldere
25.3.2011
Ayna ayna söyle bana senden dürüst birşey var mı bu dünyada? Aynaya bakabilme cesaretimizi yitirmemek dileğiyle.Dostkalın.
Arslan Gürbüz
27.3.2011
Sizi izlemeye devam edeceğim......
Serpil Soylu
26.3.2011
Ormanda en az ayak izi olan yolu takip etmeye devam edeceğim:))Teşekkürler
Arslan Gürbüz
27.3.2011
Hikaye tadında okuyorum yazdıklarınızı ve sonunda yaaaa çok kısaymış diyorum,okumaya doyamıyorum,eline sağlık hocam,iyi ki varsınız:)))
Baysan Banu Uzun
28.3.2011
Hocam çok teşekkür ederim, geri bildirimlerinizle coşuyorum,yazmaya devam:)))
Arslan Gürbüz
28.3.2011
Yazdığınız her günceyi okumadan önce zihin haritam alarm veriyor, hazır ol yeni bir tasarım, ilginç bir yaşantı ve yeni bir bilgi seni bekliyor, almaya hazırmısın? yanıt.. tabiiki hemen istiyorum.. iyi ki varsın üstad,ayrıca Mehmet Osman Çetiner dostumuzla birlikte öğrenmeyi kışkırtmanıza bayılıyorum.
Sedat Subaşı
28.3.2011
Hocam çok teşekkür ederim. İş komşum M.Osman hocam küçük ilçemizin büyük fikirleri büyük planları olan öğrenen lider öğretmeni, sıfat bile öğrenmeyi kışkırtıcı.
Arslan Gürbüz
28.3.2011