YUSUF ZİYA GÜLDERE

Evimizde ve okulumuzda bazen beni kimse anlamıyor veya kimse ile anlaşamıyorum diyerek sızlanıp dururuz. Bu sızlanmalar daha sonra şikayete zamanla yakınmalara dönüşür ve bulunduğumuz ortamdan, ortamlardan ve işimizden keyif almamaya başlarız.

Evimize baktığımızda üç kuşağın bir arada bulunduğu bir yapı ile karşılaşırız çok zaman. Yukarıdaki yakınmalardan kaynaklı olarak da sürekli bir memnuniyetsizliğin baş gösterdiği bir ortam çıkar karşımıza. Karmaşa durumlarının klasiği olarak da kim güçlü ise onun söyledikleri gerçekleşir. Kararları hep güçlü olan alır. Tek taraflı alınan bu kararlardan sonra da mevcut ortamda tatsızlıklar baş gösterir. Güçlü olan da dahil olmak üzere evdeki kafadan “Beni anlayan yok ki!” diye sesler duyarsınız.

Ortamı biraz daha genişletip çekirdek ailenin dışına çıktığımızda neler çıkar karşımıza? En basitinden ele alırsak cep telefonu ve bilgisayar kullanma konusunda torunların, ninelerine bir şeyler öğretmeye kalktıklarında her iki taraftan da sıklıkla “ay!”, “of!”, “aman!” sözcüklerini sıkça duyarsınız. 

Bir başka ortama bakalım şimdi de… Okulumuzdaki öğretmenler odasında durum nasıldır? En kıdemliler bir kıyıda(genellikle en güzel ve her yere hakim bir kıyıda) bir arada yer alırlar. Öğretmenler odasının bir tarafı onlara aittir. Odaya ne zaman gelseniz onları aynı yerde aynı kişilerle bir arada görmeniz mümkündür. Kolay kolay kimse ile konuşmazlar, soruları genelde onlar sorar ve sorulan soruları cevaplamadan önce şöyle uzun uzun bakarlar, düşünürmüş gibi yaparlar, küçümsermiş gibi yaparlar, canları isterse cevaplarlar, canları istemezse geçiştirirler. Bazen de "Boş ver. Bu kadar çok çalışma. Biz çalıştıkta ne oldu? Bak hala yerimizde sayıyoruz. Çok çalıştık da değerimiz mi bilindi." gibi ifadelerle kaçarlar…

Biraz kıdemlilerin bazıları ise kendilerince bir şeyler yapmaya çalışırlar, düşüncelerini kendilerine saklarlar yaptıkları onlara aittir, yaptıkları çalışmaları paylaşımdan yana olmazlar. Paylaşmaları demek doğru ya da yanlış olmalarına göre dönütleri işaret eder ve onların yaptıkları yanlış olamaz çünkü, olmamalıdır. Ne bilecektir ki başkaları, hele de gençler!

Az kıdemlilerin bazıları ise teknolojiyi çok iyi kullanırlar, sürekli sorgularlar. Yeni çalışmalar ortaya çıkarmak için çaba gösterirler. Gerçi bu grup da bütüne bakıldığında maalesef “uzaylı” olarak algılanır çok zaman…

Sanırım her kuşağın kendine göre ihtiyaçları ve beklentileri var ve bunların birbirlerinden farklı, ayrı ayrı olduğunu düşünebiliriz. Aşağıdaki tabloyu incelediğinizde kuşaklara göre ihtiyaçlarımızın ve beklentilerimizin farkına varabileceğimizi düşünüyorum.

Kuşaksal Beklentiler  ve İhtiyaçlar

Kaynaklarda “*” ile gösterilenler Carlson (2004), Dittman (2005) ve Lancester ve Stillman’dan (2002) alınmış;

“**” ile gösterilenler Wong ve Wong’dan (2007) alınmıştır.

Tablonun tamamı "Uyuyan Devi Uyandırmak" isimli kitaptan alınmıştır.

  Aklıma gelmişken şimdi; “Bu üç farklı kuşak öğretmen birlikte hareket etmiş olsalar okullar nasıl olur acaba?”…

Hepinizin ikinci öğretim döneminiz iyi geçsin.

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...