Yetişkin oluncaya dek eline mikrofon almamış biri olarak  soruyorum "Nerelerdeydiniz?" Daha doğrusu bizim  öğrencilik yıllarımızda sizler gibi Rehber Öğretmenler yok muydu? Neredeydiler?  İlk deneyimimde minik Ayşe gibi heyecanlandım, ellerim titredi. Sonrasını hallettim kendimce (Aslında benzer telkinlerle ama sizinki kadar eğlenceli değil:) ) Bilseydim "pantolon Recebi" , "Çizgili pijamalı, pazen gecelikli seyirciler" metodunu, ilk deneyimimde hiç sıkıntı çekmezdim. Özlem Kayalı İlkokulu öğrencileri çok şanslı. İyi ki varsınız.

:) teşekkürler, güzel sözleriniz için. Bir yerlerden ilham aldım, muhtemelen. Yoksa, böyle bir metod öğretmediler fakültede. Ayrıca, sabah tüm öğretmenler, öğrenciler karşınızdayken, son derece hakimdiniz mikrofona  :) Benim ilk deneyimim, bir 23 Nisan şiiriydi. 2. ve ya 3.sınıftaydım. 4-5 kıta bişey. Tam ortasında bir sonraki kıtayı unuttum. İlk kıtaya döndüm, refleksi bir şekilde. Onu okurken geldi aklıma, devam ettim. Tören sonrası öğretmenim göz kırptı, anladığını anladım. Ama şefkat de vardı o bakışta, rahatladım. Ünvanında rehber olması gerekmiyor sanırım, onları anlamak ve yollar göstermek, desteklemek için. Duyarlılık yetiyor...

Dilber Öğretmenim,yazılarınızı zevkle takip ediyorum.Bu hafta ilk eğitimime çıkacağım.Ayşe'den daha heyecanlıyım.Pantolon Recebi hatırlayıp rahatlamayı umuyorum.Emeğinize,yüreğinize sağlık...

:) Çok mutlu ettiniz beni. Sizdeki o taze heyecan, ilkbaharı yaşatacak hepsine... Çiçekleri açacak. Ne mutlu size... Lütfen, dönüşte deneyiminizi paylaşın.

Elinize sağlık bu taktiği beğendim. Gerektiğinde kullanmak için cebime attım :)

:) Teşekkürler...

Ceket çıktığına göre etkisine kapılacağımız yeni bir şeyler var büyü dükkanında:))

"İnsanların Kara Kutusu" var :) Başlık ilginç de konu; dipsiz kuyu.  Yazdığımız her günce, aslında yazılmıştır daha önce...çok önce kalbimizde, bence. ( Salt bilgi paylaşımları dışındaki günceleri kastediyorum elbette. ) Kelimelerin dansettiği anı bekliyorum sadece zihnimde ... ( istemeden cümleler kafiyeli bitiyor, icat olup, mertliği bozsa da klavyemde :) )

:)) her beynin ürettiklerinin sağılma anı farklı, o istemeden ürün beklememek gerek...  kelimelerin dansı  güçlü metefor:))

Tebrik ederim:))

Teşekkürler, Erhan Bey... :)

   Bizler özgüvenimizi nasıl kazandık bilmiyorum, benim de topluluk karşısında  ilk imtihanım ilkokul birinci sınıfta bir şiirle başladı. Yanımda üç arkadaşım ile yanlışsız okumuştuk şiirimizi, belki grup dayanışmasıydı bizimkisi...
   Ortaokulda Yahya Kemal ile ilgili bir konferansa , liselilerin  edebiyat öğretmeni Hıfzı TOZ- adı hiç çıkmadı aklımdan çünkü birkaç kişi arasından parmağıyla ve kafasıyla beni işaret ederek seçilmemi sağlamıştı-beni sunucu seçmişti. O  tecrübeyi hayatım boyunca unutmayacağım.
   Dilber Öğretmenim, yazılarınızın meraklı bir takipçisi daha oldu,
devamını bekliyoruz.  

Nilgün Hanım demek Özlem Kayalı'da, kültür donanımı, idealizm, disiplin ve iyi sınıf rehber öğretmenliği demek ilk aşamada benim için. Sonra; kırmızı :) Beğenmeniz, takip etmeniz gurur verir bana, teşekkür ederim...

Saygıdeğer Nilgün Hanım, yazınızı tesadüfen gördüm. Yazınızdaki "liselilerin edebiyat öğretmeni" olarak selam ve saygılarımı gönderiyorum. Allah'a emanet olun.

Sayın hocam, neredeeen...nereye... Nilgün hanım'a ilettim yorumunuzu, öğrenci gibi sevindi. Ben de vesile olduğum için, geçmişle-bugünün buluşmasına... İyi ki yazmışım bu günceyi :)

Saygıdeğer Dilber Hanımefendi, ilginize ve zahmetinize teşekkür eder, saygılar sunarım.