Kurabiye kokularıyla uyanırdık önceden. Yuvayı dişi kuşun yaptığının ispatı bir evdi, annemin evi. Torunlarına atkı ören, vaktinin çoğunu mutfakta geçiren bir kadındı o.Ne zaman gitsem gün içinde evin zili, telefon onlarca kez çalar, mahallenin bilirkişisi gibi her gelenin imdadına yetişir, isteyene yaprak sarması, isteyene kek, pasta, börek ikram edilirdi. Muhtarlığa adaylığını koysa, kesin kazanırdı...

Her şey 3-4 yıl önce başladı. Benim annem artık bir melek değil. Fedakarlık abidesi hiç değil. Ne zaman arasam imdadıma koşmuyor. Meşgul... Genellikle meşgul ya da kapsama alanı dışında.

62 yaşında, İngilizce öğrenmeye çalışan, bir partiye ve bir kaç derneğe üye, hepsinin toplantısına yetişebilen, senede birden fazla kursun hakkından gelen, medeni kanunu bilen, kadın haklarıyla babama diklenen, aykırı bir kadın oldu annem.

Geçen yıl yolun karşısına dikilmeye çalışılan baz istasyonu için kapı kapı gezip imza toplayan, gece gelip tamamlarlar diye ateşin başında nöbet bekleyen, belediye başkanına da baz istasyonlarının insan sağlığına zararları konusunda kısa bir seminer veren :) bir kadın...

Evin bir odasını atölyeye çeviren, kazandığı parası hiç bitmeyen (ama sakladığında hala onu bulamayan), toplumsal sorunlara duyarlı, bu duyarlılıkla yapılan her yürüyüşe, eyleme katılan, bir yandan da eğlenmekten geri kalmayan bir kadın…

Yıllar önce psikodrama seminerinden döndüğümde, koltuğa uzanmış, uyuklayan haline bakıp yaşlandığını fark etmiştim. Öğrendiklerimin de etkisiyle sanki vedalaşmıştım onunla… İçimden gelen her şeyi, ona olan sevgimi, minnettarlığımı tüm çıplaklığıyla paylaşmıştım. En güzel sarılışımızın o olduğunu sanıyordum. Değilmiş…

Dün annemle benim doğumumdan başlayıp, çocukluk, gençlik, evlilik, anneliğim ve çocuğumun çocukluğuna uzanan bir şarkı söyledik. “Eskiden doğum günümde, anneler gününde hep mutfak malzemesi alırdın bana. Sonra sen evlendiğinde bir keresinde ben aynı şeyi yaptım, nasıl bozuldun hatırlıyor musun?” dedi bana… Gülüştük… Evet, uzuuuunn zamandır, sadece kişiye özel hediyeler alıyorum ona, ANLADIM.

Ben aşk çocuğuyum. Aşkla bir araya gelmiş, 42 yılı birlikte devirmiş bir birlikteliğin ilk meyvesi… Bununla hep gurur duydum.

Artık onun bir melekten ibaret olmayışıyla da…

Benim annem deyip, gururlanılacak bir kadın, BENİM ANNEM…

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...