SEYRÜSEFER

Rahat! Hazırol! Sağa dön! Sola dön! Geriye dön! Derin kolda hizaya gel! Geniş kolda hizaya gel! İleri marş!....

Bu sözler askeri bir ortamda eğitim çavuşunun acemi erlere verdiği komutlar değil. Bunlar Beden Eğitimi dersinde öğretmenin öğrencilere verdiği emirler. Öğretmen sert bir tonlamayla komutlar yağdırıyor, zavallı öğrenciler de acemi askerler gibi ayak uydurmaya çalışıyorlar. Senenin neredeyse yarısı da bu yarı askeri eğitimle geçiyor.

Beden eğitimi öğretmenlerinin derslerde askerlik yaptırdığı yetmezmiş gibi törenlerde de bu eğitim çavuşluğu devam eder. Törenlerde öğrencileri susturmanın en kolay yolu yine beden eğitimi öğretmeninin verdiği komutlarla mümkün olur. “Raat!” “Hazrol” “Dikkaaat!”…

Peki bu şekildeki beden eğitimi dersi alan çocuklardan kaçı ileride lisanslı bir sporcu oluyor? Kaçı, hiç olmazsa, amatör düzeyde bir spor dalıyla ilgileniyor? Orası meçhul…

Beden eğitimi derslerini çok önemsiyorum. Sıkıcı eğitimim sistemimiz içerisinde çocukların nefes alabildikleri nadir zamanlar beden dersleri... Keşke çocuklarımız bu derslerde daha fazla oynayabilseler, eğlenseler, coşsalar... Keşke çok daha fazla spor branşını tanısalar, keşfetseler...

Eğitimde bazı şeyler değişiyor. Artık çok daha fazla, öğrenciyi merkeze alan, öğrencinin potansiyeline inanan, öğretilen değil, öğrenen, öğrenmeyi öğrenen öğrenci modeli öngören bir eğitim anlayışı gelişiyor. Öğrencilerin projeler ürettiği, ortaokulda ders seçmeye başladığı, eğlenerek, yaşayarak öğrendiği bir eğitim hayatı bizi bekliyor. Bu arada beden eğitimi öğretmenlerinin de kendilerine ve branşlarına yaptıkları bu kötülükten kurtulmaları gerekiyor. Yoksa ömür boyu devam eden bir askerlik hayatına kendilerini mahkum etmiş olacaklar.   

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...