HAYATA TUTUNMAK
Yaşadığım her gün beni hayata bağlayan her ne varsa düşünürüm.Kızım,eşim,ailem, öğrencilerim,arkadaşlarım,hedeflerim,hayallerim,yaşadığım yer…Yolunda gitmeyen bir şeyler olduğunda sahip olduğum şeyleri düşünürüm.Sağlığım için şükrederim.
Sürekli kendimi ve çevremi izler ve gözlemlerim.İnsanlar bir şekilde beni bulurlar.Çok özel bir çaba harcamama gerek yok her şey kendiliğinden bize gelir.Onu fark edip,harekete geçmektir önemli olan.İnsanların bu kadar çok sanal alemlere yönelmeleri ,giderek sosyal yaşamdan kopmaları ve hergün biraz daha yalnızlaşmalarını gördüğümde üzülüyordum.Bunun için ne yapmak gerekir diye düşündüğümde yeni projelerle karşılaştım.Ben de bu sanal dünyaya girmeli ve çıkmalıydım.Madem ki burada vakit geçiren çok insan var ben bu insanlarla düşüncelerimi kolay ve hızlı bir şekilde paylaşabilirim fikri ortaya çıktı.Farkediyorum ki çocukların yaşantısında gerçek etkileşimler yarattığımızda bilgisayar ve internette oyun oynayarak zaman geçirmeyi tercih etmiyorlar.Onlar için alternatif yaratmalıyız.Zemin ,ortam hazırlamalıyız.İp atlamaları,top oynamaları,ağaç,çiçek yetiştirmeleri,doğayla baş başa kalmayı,gerçek oyunlar oynamalarını sağlamalıyız.
Bazen niye uğraşıyorum ki ,neyi değiştirebileceğim diye düşündüğüm zamanlar oluyor.40 kişinin hayatında bir söz bırakacağım diyorum o zaman .Her birinde farklı sözler.
“Yeni bir şey öğrenmeden geçirdiğim bir günde
Benim için güneşin doğmasında bir hayır yoktur.”
Göreceksin zaman içerisinde her şey düzelecek.
Sana güveniyorum.
İnanıyorum,yapacaksın vb…
Bana göre çağ bilişim ,internet veya uzay çağı değil,iletişim ve empati çağıdır.Çoğu insan için çevresinde kendisine önem veren,değer veren bir insandır hayatta kalma nedeni.Çocukların hayatına bir anlam ,bir değer katmak istiyorum.Kendilerini ve yaşamı sevmelerini,mutlu olmalarını ,gülmelerini istiyorum.
