DÜŞÜNSELİ

      Eğitim süre giderken içimde bir mutluluk… Sosyal hayatımda birebir kullanabileceğim aile, arkadaş ve iş yaşantıma konfor katacak  bir sürü yöntem barındırıyor yaşadığım her doksan dakikalık bloklar…

      Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var, diyebileceğim bir eğitimin ardından, eve dönerken… eee sonra? Sorusunu sorarken iç sesim, yanıt çok fazla gecikmeden kendiliğinden hasıl oldu yüreğimin içinde. Önce özümsemek  hayatın içinde kullanılabilecek ne varsa klasörün içinde. Sonrası çok da önemli değil  şu aşamada; ne gelirse tadını çıkaracağım ve ne gelmesse  elde ettiğim kazanımlarla mutlu olacağım.

       An itibariyle bana verilen klasörün yarısını okumuş durumdayım.Başta aile ve iş yaşantım olmak üzere, karşılaştığım, iletişime dair güzel olan  ve olmayan ne varsa,  bir takım acemilikler de olsa uyguluyorum öğrendiklerimi. Kendi adıma doyurucu sonuçlarda aldığım oldu.

      Önümüzde koskocaman bir eğitim öğretim yılı var. Uzun bir maraton sonlara doğru oldukça yorulduğumuz. bir birinci sınıf öğretmeni olacak olan ben, aldığım eğitimin mesleki yaşantıma katkısını zaman zaman paylaşmak istiyorum sizlerle.

       Yeni  eğitim sisteminde birinci sınıf olarak 2,5 aylık bir  süreçten bahsediliyor  çocuklara yönelik.

        Bunu okula, onlar için yeni bir hayata oryantasyon olarak yorumladım ben.  Sadece çocukların değil velilerinde  bu tarz bir oryantosyana ihtiyaçları olduğunu düşünüyorum . İşte bu aşamada devreye giriyor  4. Kze eğitiminde edindiğim kazanımlar.   Yapacağım ilk veli toplantısında  bizim ilk derste yaptığımız gibi bir anlaşma yapmak istiyorum velilerle.  Onların ve benim istediğimiz çizgileri çizmek. Ortak bir dil geliştirmek gibi olacak bu. Onlardan ne beklenildiği ve benden ne beklenildiğine dair bir anlaşma. Hep velilerin ilgisizliğinden şikayet ederiz… Oysa ki acaba ne yapacaklarını biliyorlar mı ki? Bu karşılıklı istekleri yazıya döksek etkisi ne olur? Sanırım karşılıklı istekleri ortaya dökmek,  belirleyici ve şeffaf olmak bir öğretmen olarak beni  anlamalarını, en önemlisi birbirimizi anlamamızı sağlayacaktır. Onlardan hep isteriz, eleştiririz.Hep tek taraflı düşünürüz. Öğretmen olarak bizden ne bekliyorlar acaba. Onların algıları ne yönde? Bakalım benim kafamın içindeki beklentilerle onların ifadeleri ne oranda örtüşücek?

Bu durumu zümre arkadaşlarımlada paylaşacağım. Yadırganacağımı biliyorum. Çünkü alışıla gelmemiş bir eylemin,  alışıla gelmiş düzeni uygulamaya çalışılanlar için   ne kadar kabul görmediğinin farkındayım.  

Anlaşmanın  veliler ve ben arasında nasıl bir köprü oluşturacağı hakkında an itibariyle bir fikrim yok. Sonuçları paylaşırım sizinle.

Not: kısaca ilk veli toplantısında velilerle bir anlaşma yapıcağımı yazsaydım ve bu kadar lafı dolandırmasaydım iyiydi. Lakin bir kadın olarak huylu huyundan vaz geçmiyor sündürdükçe sündürüyor lafı… Affola..

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...