Küçülen Büyükler..
"Biz küçükken çok büyüktük.Mesela kollarımızı bir açardık , dünyayı kucaklardık.Güzeldik biz küçükken.
Arkadaşlarımızla beraber bir gece uyuyabilirsek eğer velinimetti bizim için , lükstü , zenginlikti.Ailelerimiz en az beş kez arardı eve beş dakika geç kaldığımızda.Otobüsteyim bile diyemezdik , otobüsle bir yere gidemezdik.Otobüs lükstü , zenginlikti.Koşa koşa eve varana dek nefes almazdık ve nerdesin sorusunu duymadan cevabı verirdik.
...Biz bir gülerdik küçükken ,kalbimiz kahkahalar atardı.Biz küçükken öğretmenimiz en yakın arkadaşımızla sıraları ayırmasın diye , tenefüse kadar konuşmazdık.Not yazardık birbirimize.
Biz diyorum küçükken bizdik böyle bayağı bir kalabalıktık.Yani biz diyebileceğim kadar çok.Biz küçükken bir büyüktük ki böyle kollarımızı açsak sığmazdı eni boyu.
Sonra mı?
Büyüdük.
Kollarımızı açtığımızda bir kişiyi bile sığdıramayacak hale geldik.Küçülene kadar büyüdük , çok büyüdük yani.
Biz olamadık bir daha.
Sen , ben olduk.
Büyüklük lüks değildi , zenginlik değildi.
Koşa koşa büyüdük.
Büyürken ne de çok küçüldük."
(Alıntıdır , çalıntıdır ama bire bir hissettiklerimi anlatabilmektedir:))
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...
Sanki Can Dündar'ındı bu yazı ama emin değilim. Her kimse sizin, benim... birilerinin duygularına fazlasıyla tercüman olmuş. Onun kalemine, sizin de paylaşımınıza sağlık :)
Dilber Engin
31.3.2013
bir kenara not etmişim ama yazarını almamışım:( belki de öyledir öğretmenim:) teşekkür ederim.
Beste Güven
31.3.2013
Alsan da çalsan da duyulacaksa, okunacaksa, bir damla olacaksa gözde, iyi ki gelmiş...
Burcu Esin İLİŞ
1.4.2013
teşk.ederim öğretmenim..
Beste Güven
1.4.2013