DİSİPLİN VE PLAN
Disiplin ve Plan
Dr. Erdal Atabek, “Çocuklar, Büyükler ve Tavşanlar” kitabında disiplini şöyle tanımlıyor; “…disiplin; birisine ‘bir başkası’ ya da ‘bir kurum’ tarafından uygulanan kurallar, düzenlemeler değildir, ‘yetişen bir insanın başarılı olması için ne yapması gerektiğini öğrenmesi’dir. ‘Disiplin’, kişinin kendi öğrenmesi, kendi uygulaması, kendi becerisi, kendi başarısıdır. Bizim görevimiz de çocuklara ‘disiplin uygulamak’ değil, onun ‘disiplin kazanmasını sağlamak’ tır.”
Ve çok önemli bir özelliğimizle, gecikmelerimizle ilgili açıklamalarda da bulunuyor: “Yaygın hastalıklarımızdan birisi olan ‘bir işi zamanında yapamamak’ bize çok doğal geliyor. Açıklanan saat ve dakikada başlayan toplantımız ‘yok denecek kadar azdır’. Biz Türklerin her toplantıya gecikerek gelmeleri adet durumuna gelmiştir. Bu alışkanlığın altında ise zamanı kullanmayı öğrenmemiş olmak, başkalarının zamanına saygı duymamak, daha önce bitirmesi gereken işleri bitirmeyi başaramamak, yol faktörünü hesaplamada yanlış yapmak ya da aldırmamak, bu arada yitireceği şeylerin değerini bilmemek, umursamamak gibi çok yönlü bir ‘yanlışlar demeti’ yatmaktadır. “
Erdal Atabek’in bu saptamalarına katılmamak mümkün mü? Zamanı hoyratça tüketmemeyi bir yaşam disiplini olarak çocuklarımıza nasıl kazandırabiliriz sorusunu birçok kez sormuşumdur kendime. Bence asıl sorun disiplin sözcüğünü yanlış algılamaktan kaynaklanıyor.
Bir de sevdiğim bir şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.
SERÜVENE KOŞMAK
Serüvene koşmak için trenler bekliyorsan,
Güneşi yakalayıp gözlerine yerleştirmek için,
Beyaz gemilerin gelip
Seni almalarını bekliyorsan,
Yarına inanmak için günbatımına,
İyi kalpli görünmek için zayıflığa,
Ve güçlü görünmek için öfkeye ihtiyacın varsa;
Demek ki,
Hiçbir şey anlamadın!
Jacquez BREL