ÖĞRETMENLER GÜNÜ
Bugün bir kitabın önsözünde, 1979 yılının “Çocuk Yılı” olduğunu ve herkesin birdenbire o minikleri fark ederek, çocuklar üzerine binlerce kitap yazıldığını okudum. O yılın çocuğu olarak kendimi (Nedense!!!) bir kez daha şanslı hissettim. Her ne kadar çok geç de olsa, “Çocuk” kavramının farkına varılması ve bu konuda düşünülmeye başlanması elbette ki mutluluk vericiydi… İşte bende o yılda Köy Enstitüsü mezunu bir dedenin, Öğretmen Okulu mezunu anne ve babanın, ileride öğretmen olacak kızı olarak dünyaya geldim.
Okul, masa, sıra, öğretmenler odası, öğretmen teyzelerim, öğretmen amcalarım… sonraları öğretmen ablalarım, abilerim… yıllar geçtikçe öğretmen arkadaşlarım ve öğretmen öğrencilerim…. işte benim şimdiki “çocuk” algımın oluşma sebepleriydi.
Her geçen gün umutla umutsuzluk arasında gidip geldiğim bu günlerde, 1995 yılında ilk öğretmenlerim anne ve babama “24 Kasım Öğretmenler Günü”nde yazdığım “çocukça” şiiri paylaşmak istiyorum. Bundan 17 yıl önce yazdığım bu şiirle, hayatıma dokunan ve bir şekilde değişip dönüşmeme sebep olan tüm meslektaşlarımın, ÖĞRETMENLER GÜNÜ’nü kutluyorum…
ANNEME ve BABAMA
Siz bana yaşamayı öğrettiniz,
Nefes almak değildi yaşamak,
Ayaklarımın üzerinde durmayı öğrettiniz,
Kendime güvenmemi sağladınız,
Çoğu zaman kızdım size
Haksız olduğunuzu düşündüm
Ve hatta ağladım.
Ama sonunda anladım
Siz bana duygulanmayı öğrettiniz,
Yanlışı, doğruyu gösterdiniz.
Ama hep seçimi bana bıraktınız
Farkında değildiniz belki
Siz bana kızmayı, öfkeyi öğrettiniz.
Ve nasıl davranmam gerektiğini,
Özür dilemeyi, inat etmeyi
Hepsini hepsini siz öğrettiniz.
Sevdiniz beni
Sevgiyi öğrettiniz.
Şimdi iyi bir insansam eğer bilin ki bu sizin eseriniz.
Değerliyse dostum, KARDEŞİM,
İnanın bunu bana siz öğrettiniz
Benimse yaptığım bir tek şey var size
Çocuk olmak hep çocuğunuz olmaktı
Ve şimdi her ikinize de
En içten duygularım ve tüm öğrenciliğimle
TEŞEKKÜR EDERİM….
Kızınız, sadık öğrenciniz…
Biliyorum sizden öğrenecek hep bir şeylerim olacak….
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...