şiir"seli
şiir mi içimdekileri dışa dökenyoksa ben miyim şiiri dışa vuraniçimdekilerle bezeyenben mi susturuyorum kendimiyoksa yüreğim şiire mi güveniyornasılsa o konuşur diyesusmak mı doğruyoksa konuşmak mıbilemiyorum çok zamandüşünürken susup kalıyorumdüşündükçedüşlerim geliyor gözlerimin önüneneyi düşündüğümü unutuveriyorumgerek kalmıyor sessiz tanıkkensözlerimi sunmayadilimi ortaya koymayabir gözlerim konuşuyor her durumdaelimde değil o dazaten ancak görmeyi bilen anlarbakışların dilinikonuşmaksızın sohbet edebilenleren ufak bir umut kırıntısını bileen küçük sevgiyle alanlaryüreğinin dilini gözüyle konuşanlaronlar da ibaret değil mi kimısralardanyoksa nasıl şiir dolardı bu dünyanasıl uyakların içinde yüzerdik?!her şiir yüreğini ortaya koymuyor mu şairinaşkını, özlemini, sevgisini...kinini, nefretini, ihanetini!...yüreğinin en derinlerini sunmuyor mu ki paylaşanlaraherbiri kndi yaşamındaki yerini bulsun diyeaynı hazzıya da aynı nefretikimi zaman daha fazlasıyla?!şiir mi susmama sebepyoksa sessizliğim mi şiirlerimi çıkaranyürekçeyi ne vakit öğrendim bilmemkonuşur gözlerim olur olmadık her zamanutanması sıkılması yok ki hayattan!11.07.2005, İzmir
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...