BEŞ ASANSÖR
Çok fakir bir ailenin kızıyım. Babam ölünce on dört yaşımda beni gelin ettiler. Yıl 1996.Evlendiğimin haftası Tekirdağ’ın yazlıklarının bulunduğu Altınova’da kapıcı dairesine yerleştik. Hiç görmediğim şeylerle karşılaştım. Beş katlı bir apartmanın merdivenlerini silmiştik. Tam çıkacakken yönetici asansörü de silmemizi istedi. Beş dakikamızı alacağını söylese de biz inanmadık.Ne de olsa beş katlı apartmanın, beş asansörünü silmek kolay mıydı.Beş kapı varsa beş de asansörü vardır. Asansörü silersek geç kalacağımızı söyledik. Misafirlerimizi garaja götürüp yolcu ettik. Minibüse binip asansörleri silmeye geldik.
Kovamıza suyu doldurduk, yürüyerek beşinci kata çıktık. Asansörü çağırdık. İçini, dışını bir güzel sildik. Kovamızı elimize alarak dördüncü kata indik, asansörü çağırdık, sildik. Yürüyerek üçüncü kata indik. Asansörü çağırdık, içine girdik. Asansörün temiz olduğunu fark ettim. Birinci katı geldiğimizde asansör parlıyordu . Kayınvalideme silmeyelim dediysem de dinletemedim. Aldığımız paranın helal olması için silmemiz gerektiğini söyleyerek tekrar sildirtti. İçime bir şüphe düşmüştü. Acabalar vardı.Aynı asansörü mü siliyorduk?
Kovamızı birinci kata koyduk. Yürüyerek beşinci kata çıktık. Asansörü çağırdık. Bir de ne görelim, bizim kova asansörde. Dördüncü kata indik, asansörü çağırdık, bizim kova yine asansörde…
Kayınvalidem son sözünü söyledi: Kızım, kimseye anlatmayalım, bize cahil demesinler…
(Veli anısıdır.)
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...