ESİN TUFAN ÖZBAY

KGeçen hafta aşı olduk.İlk teneffüs hemşireleri öğretmenler odasında görünce eyvah dedim sessizce.İki hafta önce aşı yapılmasında sakınca yoktur yazısını velilere onaylatmak için öğrencilerime dağıttığımda psikoloji nasıl bozuluru görmüştüm bazı öğrencilerimde.Derse girince sağlıklı olmak için neler yapmalıyızı birlikte bulmaya çalıştık.Beslenme,temizlik derken sözü aşıya getirdim.Hasta olmamak için aşı yaptırmalıyız...İğneden korktuğumu,gerektiğinde kolumu uzatıp başımı ters yöne döndürüp aşımı olduğumu anlattım.Kollarımıza birer çimdik attık,işte bu kadar acıyacak...A öğretmenim acımadı ki...Aşı olmak isteyenler tahtaya kalksın,birlikte şarkı söyleyelim.Önce ben çıktım,üç öğrencim yerinden kalkamadı önce,sonra onlar da katıldı ve kim korkar aşıdan...Biz 1-E'yiz korkmayız hiçbir şeyden...Motivasyon çok iyi.Dördüncü ders aşı sırasının bizde olduğunu öğrendim ve soyundular üçü hariç.Biz aşı istemiyoruz...Siz bilirsiniz.Soyunmayın.Sağlık görevlileri sınıfa girince bir alkış koptu.Yaşasın aşı olacağız!Lösemi hastalığını geçen yıl yenen öğrencimi tahtaya çıkardılar.Ağlayan üç öğrencimi de sınıfın moralini bozmamaları için ben tahtaya çıkardım.Sonunda ağlayarak da olsa aşıları yapıldı.

Öğleden sonraki dersimizde aşı olduğumuzda neler hissettik, resimledik.Bir iğnenin insan boyundan büyük olduğunu farkettim.Yedi yaşındaki çocuk gözüyle aşı olmak böyle bir şey işte.Kahramandık aşı günü.Büyük şeyler başardık ...

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...