NERDE KALMIŞTIK...

Karnemi yeni aldim "matematik harici" hepsi 5,mutluyum (matematik harici!) o siralar16 yasindayim, Karadenizin yesile boyanip maviye yurudugu bir yaz gunu ,sahilde yuruyorum; sort,terlik,sirt cantasi... Evden denize giden yol yaklasik  2 km. Yazin guzelligi  ile gurbetci dolan sehrimiz, farkli giyimler, farkli yüzler, farkli gurbetci dilleri... Yoldan gecen herkesin yuzune, attigi adimlara, ellerini koyduklari yere tum detaylari kacirmadan takip ediyorum.  Sonra kollarimi sallayarak yurudugumu fark ediyorum, bir sure sonra ellerim cebimde ;gecen yeni birinin ardindan. Deniz  kiyisina variyorum, çadirimizin oldugu yerde almanyadan gelen kuzenlerim bekliyor.Kendi aralarinda kulaga cok ahenkli geldigini dusundugum bir dille konusuyorlar, sanki bizim konustugumuz dil degil bagirmaktan ibaretmis gibi dusunuyorum o an. 

Gun  bitiyor aksam oluyor geri donus yolculugu basliyor. Ayni yol farkli i nsanlar , farkli yuz ifadeleri ve farkli yol almalar kimlige dogru. Basta taklit ediyormusum gibi geliyor bana . Sonrasinda "ben " olma cabasinin deneme yanilma yoluyla  bana kazandirdiklari diye dusunuyorum. . Ve o yaz tatili sonunda sunu dusunmeye basladim,; evet  ciddi bir sekilde insanlari  gozluyorum sonuclar cikariyorum, davranis adi altinda yaptiklarimi saglam bir cekmeceye koymaliyimki ihtiyac  aninda  ne yapmam  gerektiigini bilebileyim. Gidip gelinen  yollar  gercekten  iyi bir ogretici davranislara  erisme noktasinda , sizi  " ben " yapan  sey aslinda gittiginiz yolda ne kadar  cok insana  rastladiginiz. Siz hep size uygunlari secin ornek olarak . Zira  , secmis oldugunz yoldaki yururyusunuz o kadar onemlli ki  kimlik karmasasi yasadiginiz o yillarrda size  hangi ucus  sinifiniin  en iyi oldugunun  sonucunu acikliyor

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...