Hatıramda yaşıyan öğretmenlerim
Geçen hafta Yusuf Ziya hocamın gerçekleştirdiği perşembe sohbetinde sorduğu bir soru geçmişime şöyle bir bakmamı sağladı:). Soru şuydu: "Sizi etkileyen aklınıza gelen öğretmenlerinizi düşünün ve neden eklınıza ilk onların geldiğini söyleyin" benzeri bir şeydi.
Ben Meslek Lisesi mezunuyum. Ve benim zamanımdaki öğretmenlerimizin çoğu meslek lisesindeki öğrencileri üniversiteye gidemeyecek veya gitmeyi istemeyecek olarak düşünürlerdi:). Direkt olarak mesleğe yöneleceğimizi düşünürlerdi. O yüzden meslek dersleri dışındaki derslerde öğrencileri pek zorlamazlardı. Sınav öncesi sınav sorularını verir veya kopya çekmemize müsade edilirdi resmen. Bu bilgiler ışığında benim ilk aklıma lise 1 matematik hocam geldi. O bize bu gözle bakmazdı ve bizi düşünmeye zorlardı. Onun sayesinde matematik benim için anlamlı, eğlenceli ve yapabileceğim bişey olmuştu. Bize olan inancı şu an olduğum yerde olmamı sağladı.Lisede matematikte aldığım başarı diğer derslerde başarılı olmam için beni motive etti.
Sonra teknik liseye geçtim ve ona benzer 2 hocam daha oldu:). Onlar sayesinde geometri ve fizik dersleri benim için korkulacak bir rüya olmaktan çıkıp, eğlenceli birer alan oluvermişti benim için. Geometri hocamın çözemediği bir soruyu çözmem sonrası bana "Sen ÖSS'yi kazanırsın" demesi beni tam gazladı:). Hepsinin ortak yanı, yapabileceğimize inanmaları, bizi düşünmeye zorlamaları ve bizimle olan muhteşem güzel ilişkileriydi. Gerisi bizim çalışmamız neticede. Günümüzde özellikle heryerde bir ton kaynak var öğrenmek isteyene.
Başarılı oldukça mutlu oldum ve zevk alarak devam ettim. Bu duyguları bana yaşattılar. İçsel motivasyonumu canlandırdılar.
Hepsine çok teşekkür ederim.
Keşke ilkokul ve orta okul öğretmenlerimden de hatırımda kalanlar olsaydı :( Ben sınıf içinde unutulan öğrencilerden olmuşum bu dönemde.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...
Hocam, bu güzel anılar bana da lise 3 Geometri dersimde yaşadığım bir anımı hatırlattı. Hocanın çok uzun sürede çözdüğü bir sorunun çok kısa bir çözümü olduğunu fark ettim. O zamanki ruh halime göre büyük bir cesaret göstererek, söz alıp bu çözümü paylaştıktan sonra Hocamız:
"Evlat! iki senedir ilk defa ağzından doğru bir laf çıktı. Hayret!" dedi. Tabii bu söz de beni gazlamıştı, ama tersinden.:-) İnşallah bizler iyi izler bırakan öğretmenlerden oluruz..
Mustafa Göktaş
11.9.2012
hala inanıyormusun hayatta mutlu olabileceğine?
Volkan Bal
11.9.2012
mutlu olduğumu biliyorum. Ama ne mutlu eder insanı ? Herkesin arayışı değilmidir bu soruya bir cevap. Geçenlerde Positive Psycology die ted de bir konuşma gördüm:) Konuyla ilintili , paylaşayım.
http://www.ted.com/talks/lang/en/martin_seligman_on_the_state_of_psychology.html
Mustafa Dingil
11.9.2012
Güzel yazı olmuş eline sağlık
Ü. Erçin Kimmet
11.9.2012
Pazartesi günü Kayhan Hoca'nın konferansı vardı Giresun Üniversitesinde.. O da katılımcılara; "gözlerinizi kapatın ve bir öğretmeninizi hatırlayın." dedi. Ben de ilkokul 4.5. sınıf öğretmenim Nihat hocayı hatırladım. Neden mi? 5. sınıfta idim, öğretmenim beni öğretmen okulu sınavlarına kaydettirmişti, sabah jeple ilçeye gidiyorduk, o zamanlar jep konfordu.. Ben arda sırada öğretmenim ön sırada oturuyordu, beni araba tutmuş, rahatsız olmuştum. Kendimi tutamayarak ön sırada oturan öğretmenim üzerine kusmuştum. Ben çok utanmıştım, ama öğretmenim hiç bir şey olmamış gibi, çok normal bir şeymiş gibi davrandı. Ben o sınavda başarılı olamadım, ama daha sonra öğretmen olduğumda hep o anı hatırladım.
Burhan Bayrak
12.9.2012
Teşekkürler Mustafa. Perşembe sohbetlerine katılamayanların en azından izleyebileceği bir ortamda gerçekleşmesini talep ediyoruz. Evet, bunda da ısrarcıyızzzzzzzzzzzz.
VEYSEL PARLAK
14.9.2012