MUSTAFA GÖKTAŞ

La Fontaine’nin nutukçu öğretmene yönelik eleştirilerini içeren şiirimsi masallarından sonra, fedakâr öğretmenlerin değerini anlatan bir şiiri paylaşmak geldi içimden.

Her yıl 24 Kasım’larda okunan “Kutsal Öğretmen” temalı şiirler bana pek dokunmadı. Şu ana kadar duyduklarım içerisinde bana dokunan tek şiir aynı zamanda bir köy enstitülü olan merhum Osman Bolulu’ya ait. İnsana verdiği değeri yaşamının ve görevinin merkezine alması yüzünden defalarca görevinden alınan, tehdit, baskı ve soruşturmalarla uğraşmak zorunda bırakılan bu fedakâr Anadolu öğretmeniyle, yüksek lisanstan hocam Uğur Altunay sayesinde tanışmıştım. Değerli hocama da ayrıca teşekkürler…

ÖĞRETMENİN ŞİİRİ

Yürüyorsa geleceğin zinciri halka halka,
Ayak basmadığınız topraklara serpmişim tohumumu.
Eğer direnç suyu verilmişse bu halka,
İnanın ki benim ellerim örmüştür bunu.
Geleceğin kitaplarında tek satır,
Adımızdan söz edilmeyeceğini biliriz.
Tarih ancak bayrağı dikenleri anlatır,
Ama biz ipekböceği sessizliğinde yarınları öreriz.

                                                           Osman BOLULU

Bu linkte kısa özgeçmişi okunabilir:

http://www.dergi.havuz.de/0001-B-OZGECMISLER2007/osman-bolulu.html

Bu linkte ise Osman Bolulu’nun aynı zamanda öğrencisi olan emekli sınıf öğretmeni Mehmet Tapar’ın onunla ilgili anı ve görüşleri okunabilir:

http://www.hikayeler.net/yazilar/171123/osman-bolulu-8211-ogretmen-yazar/

Osman Bolulu gibi mesleğimizin önemli değerlerini bize miras bırakan; bayrak dikmek yerine, ipek böceği sessizliğinde yarınları örmeyi tercih eden tüm fedakâr öğretmenlerimizin ruhları şad olsun. Bu toplum onlara çok şey borçlu.

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...