NİHAN TOPTAN

 

 

 

 

 

 

Çocukken annemin topuklu  ayakkabılarıyla sehpaların üzerine çıkıp evde bağıra bağıra ders anlatan, çocukluğumdan beri öğretmenlik mesleği aşkıyla yanıp tutuşan ve isteyerek öğretmenlik mesleğini seçen,Türkiye Cumhuriyeti'ne karşı görev ve sorumluluklarımı bilerek, bunları davranış halinde göstereceğime namusum ve şerefim üzerine yemin eden,ilk görev yerim olan Kars'a göğsümü gererek gurur içinde giden,çocukların gözlerindeki pırıtıyla hayat bulan ve onların enerjisiyle,sevgisiyle büyüyen öğretmenlerden sadece biriydim.

 

Kars'tan Bursa'ya atandığımda okulumda farklılık yaratmak için çabalarken ve neredeyse umutsuzluk içine düşmek üzereyken tanıdım Öğretmen Akademisi Vakfı'nın değerli egitimcilerini.Pilot uygulamada aldığım eğitim okulumuzda 4 gün sürmüştü.Eğitim saati gelsin diye dört gözle beklediğim anları unutmam mümkün değil.Benden birilerini,tam da ihtiyacım olan güveni,sevgiyi,bilgiyi bana sunan bu değerli eğitimcileri nasıl dört gözle beklemem.Umut oldular,ışık oldular önümde sanki...Eğitimi tamamladıktan sonra gelişime açık yönlerimi fark edip düzeltmeye,daha çok okumaya,daha çok araştırmaya başladım öğrencilerim için.ÖRAV bana kişisel ve öğretmenlik mesleğimdeki gelişimim için müthiş bir kapı açmıştı.Peşini hiç bırakmadım egitmenlerimin,aradım sordum yardım istedim hiç çekinmeden.Hiçbir zaman geri çevirmediler beni.Eğitimin sonunda içimde yanan o kıvılcım hiç sönmedi ve ben de bu aileden olmaya karar verdim.Ben de belki de benim gibi umudunu kaybetmek üzere olan bir öğretmene ışık tutabilirsem,yüzlerce belki de binlerce çocugun yüreğine dokunabilirdim bu sayede.Kamu kurumunda çalışan bir öğretmen olarak hayatımda ilk defa cv doldurdum,ilk defa mülakata katıldım.Bir yeni yıl gecesi geldi o muhteşem haber,eğitimci eğitimine kabul edilmiştim.Çok sevindim,çok heyecanlandım ama inanın o an hayatımın en anlamlı kararını verdiğimin ben bile farkında değildim.Eğitimci eğitimi,sonrasında geçen adaylık dönemi derken uzun ama çok saglam adımlarla ilerdiğimizi gördükçe bu işe inancım bin kez daha artıyordu.Çoğumuzun gittiğimiz okullarda duyduğumuz o cümleyi sıkça ben de duydum."Yorulmuyor musunuz Allah askına,hafta içi okul h.sonu yüzlerce km uzaklıktaki okullara yolculuk ve bu yoğun program?!" Cevabı o kadar basitti ki...Her gittiğim eğitimde hem takım arkadaşlarımdan hem de meslektaşlarımdan o kadar çok öğreniyor,besleniyordum ki...büyüyordum.Aksine her Pazartesi kendi okuluma resetlenmiş,yenilenmiş,tazelenmiş dönüyordum. Eğitim esnasında gerçekleştirdiğimiz Ayna-ayna etkinliği gibi aslında...biz öğretmenlerimize,öğretmenlerimiz de bize veriyorlardı enerjilerini,tecrübelerini.Bu muhteşem meslektaş çemberinin içinde olmak her gün bir gurur kaynağı oldu benim için,ailem için,dostlarım için...

 

Bugün ise hiç aslı olmayan,hala inanmak istemediğim çirkin bir karalamayla karşı karşıya Vakfı'm,ailem,benimle aynı duyguları derinden hissettiğini gördüğüm yol arkadaşlarım.Biz,içinde farklı dünya görüşleri,fikirleri olan ama aynı güzel amaçla bir araya gelen kocaman bir aileyiz.Öğretmen Akademisi Vakfı bugün bu ülkede yaklaşık 85.000,belki daha fazla öğretmenin,yöneticinin ezberini bozmuş,meslektaş çemberinin içine almış ve bünyesinde uzman eğitmenlerinin yanında benim gibi 300den fazla Kısmi Zamanlı eğitmenin il,ilçe,köy demeden Türkiye'nin birçok yerinde gönüllü olarak görev aldığı,öğretmenler ve geleceğimiz olan çocuklarımız için kurulmuş ilk ve tek sivil toplum kuruluşudur.

 

Biz,her gittiğimiz okulda öğretmenlerimize gökkuşağımıza katıldıkları için teşekkür ederiz.Onların destekleriyle,renkleriyle yol aldık bunca zaman ve ümit ediyorum öyle de devam edecek.

 

 

Yola çıktığı ilk günden beri bu ülkenin gelişimi ve daha güzel yarınları olsun diye çalışan ailemiz,marakasını neşeyle çalmaya,gökkuşağımızın rengine renk katmaya devam etsin.Tüm kalbimle bunu diliyor,benimle bu güzel dileği paylaşan ÖRAV aileme,bize destek veren tüm eğitimcilere,arkadaşlarıma şükranlarımı sunuyorum...Sevgiyle ve umutla kalın