ÇOOOOK ÇALIŞMALIYIM ÇOOOK
Bu akşam eve geldim ve günceme başlamadan ayaklarımı uzatıp günün yorgunluğunu atarken, zamanı geriye aldım vicdan saati uygulaması nedeniyle. Sıralarına oturdum miniklerimin ve kendimi yerlerine koyarak kendimi değerlendirdim, daha olamamış BENi. Bu gün sınıfta kaldım. Aklım sınıfta kaldı, sınıfı da geçemedim. Sınıfta kaldım çünkü yaratıcılıktan yoksun, verimlilikten uzak bir gün geçirdim. Ömürden bir gün, ömürlerinden bir gün yedim yerine konulamaz. Öğrendik öğrenmesine ama eğlenmedik, şaşırmadık, İlçe Emniyet Müdürlüğü gezisi dışında heyecanlanmadık bile. Bilmiyorum, motivasyon eksikliği mi, kapalı çamur yağdıran bulutlu hava mı, yorgunluk mu ? Neyse işte… Neyse işte denmeyecek kadar önemli. Neyse işte demeden sınıfta kalan aklıma paydos zili çaldırmayacak bir muhasebe.
Papaz efendi ben bir günah işledim diyerek arınırlar ya filmlerde, kendi ihbar mektubumla, kendimi şikayetim ile arınmaya çalışıyorum belki de… veya aklamaya çalışmıyor suçumu üstlenip duyuruyorum.
Her suçlu suç mahaline dönermiş klişesine göre demek ki yarın yine sınıftayım.
Çok çalışmalıyım sınıfta kalmamak için. Miniklerim, istemem ama bir sınıfı ancak bir kez tekrar ediyordur dimi? Her akşam değil…
Çok iyi hazırlanmalıyım öğreteceklerini kavramak için. Hayata dair öğrenilmeye değer ne kalmışsa onlarda hala.
Dilimde bir şarkı: Biz büyüdük de kirlendi dünya…
Dillerinde bir şarkı: Şu dünyadaki en mutlu kişi mutluluk verendir, şu dünyadaki sevilen kişi sevmeyi bilendir…
KIVILCIM
Çok uzaklaşmış olamam insanlıktan,
Vicdanım hala sıcak…
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...