DEPREMSYONDAYIM....
Bir arkadaşıma kişisel deprem çantası hazırlamıştım. Yaşadığı kişisel bir deprem sonrası biraz gülümsetebilmek için. İçi pamuk dolu bir eldiven vardı mesela: Yalnızlık; çektiğinde, tutunsun….
Tahtaya güm güm vurdum ve bağırdım: Depreeeemmmm!!
Önceki yıl yapılan onca tatbikat işe yaramış olacak ki, bir iki saniyede tüm sınıf masaların altındaydı. Bitti ! diye bağırdığımda ise kolayca sayabilmem için bahçede bize ayırdığımız köşede toplanmaları 20 saniye sürdü…
Van’ da ki deprem 25 saniye…
Katlar devrildi ve ne yazık ki bu bir tatbikat değildi.
Herkesin birer kişisel deprem çantası olmalı…
Biraz duyarlılık, biraz vicdan, biraz empati koymalı.
Herkesin kişisel çantasında bir deprem olmalı…
Fay hattının üstüne çıkmamalı pay hattı..
Sinir çizgileri çizmeyi bırakmalı…
Taşı toprağı alt-üst eden kimlik;
Deprem:
Üstünü paylaştığımız bu toprakların, altındaki fay hatlarını da paylaştığımızı hatırlatmasın bir kez daha...
Güzel söylemiş üstat: Depremi önceden hissedemiyoruz, bari sonradan bir şeyler hissedelim….
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...