FARK YARATALIM !

Yine konusturmussun kalemini, okurken her insanin kendinden birşeyler bulabileceği bir yazı olmuş bence diyerek, kendimce eklemek istedim: İnecegin durak kendinse aslında önce ya da sonra inmek ya da durağı kaçırmak yok aslında. Her yol sana çıkıyor çünkü. Sadece indiğinde bulduklarınla, beklentilerin pek uyuşmuyor. O yüzden şoförle aran ne kadar iyi olsa da seni geri goturmeyecegi icin daha fazla geç kalmadan, kacirdigin durağın derdine yanmayı bırakıp sana en çok benzeyen en yakin durakta inmek gerek bazen, kendini kaçırmamak için;)))  

Kalemi konuşturduğumu söyleyene bak :) yorum yazıdan iyi. Sen nerelerdesin, dön artık sayfalara. Bekliyorum-uz. Eklediğin kısmı bu konuda sana geri kopyala-yapıştır yapıyorum :) Yaz lütfen.. Dostkal

Bu yorumun üzerine gaza gelmem gerekir aslında ama sen de bilirsin ki yazmak için yaşamak, hissetmek gerekir. E benim öğrencilerim yok ya  yazacak pek birşey de  yok sanki. Gerçi ogrencileri  tanımaya başladıkça  birkaç BARIŞ, birkaç GAMZE  buldum ama hayırlısı bakalım. Son söz; Öğretmenlik en güzeli...

Okumak da hissetmektir Berna :) İki satır düşmen alta çok değerli. Sen yalnız bırakma bizleri. Kalemin elinde olsun hep.

Kendinden bırakmak istediğin şeyleri bir daha geri istememek şartıyla bana vermeye hazırsan  şayet ben almaya hazırım. Bırakmak istediklerini sonradan istemeye gelirsen. Sana, bana bıraktığın şeyi bir şartla geri verebilirim. Kendinden bana iki şey bırakmak şartıyla... Karar senin, Ne dersin?

Teklife ilk aklıma gelen şekilde cevap vereyim; bırakmak istediklerim olsa da, onlarla da ben kendimi tamamlıyorum aslında. Yanılmıyorum değil mi üstat.

Sevgili Aslan yazını okuyunca, AŞIK VEYSEL i hatırladım. Uzun ince bir yoldayım .... bazen bu uzun ince yolda ilerlerken bir durakta inip kendimizi gözlemek çok iyi gelebiliyor. Acele etmeden ve geç kalmadan yolculuğun tadını çıkarabilmektir önemli olan.
Şair demiş ya,
Kah çıkarım gökyüzüne, seyrederim alemi.
Kah inerim yeryüzüne, seyreder alem beni
İster biz seyredelim alemi, ister alem seyretsin bizi. İçimizdeki yolculuk çok kıymetlidir. Diline, yüreğine sağlık.

Çok teşekkür ederim Zeynel Hocam, yazınsal molalarda karşılaştığım dost yüzlerden olduğunuz için. Bir bardak çay içimi sohbet gibi geliyor bu yazışma anları, kısa ve çok değerli.

Kendi kendine olmak huzurluysa inmeye hiç gerek yok bence,çünkü inince işin bütün sihri kayboluyor.Sonunu bilmediğin bir yere yolculuk etmek ve neyle karşılaştığını bilmeden sürprizlerle karşılaşmak ihtimalinin insana verdiği heyecan ve tat duygusu o kadar güzel olabiliyor...Saygılar....

Murat Hocam, çok teşekkürler. Yolculuk; kimine, ifade ettiğiniz gibi sonunu bilmeden sürprizlerle dolu güzel, kimine molalarda. Neticede tüm yolculuklar kendine insanın. Ne dersiniz?

Kendimi arıyorum kendimde
Dostlarım da öyle,
Arıyorlar kendilerini bende.

Niye bilmem,
Birşeyleri ararken en yakınımı göremem.

Ve en uzak beni görüyorlar belkide
Yoksa ararlar mı kendilerini bende.

Ama ne çare bulamazlar bilirim
Ne kendileri bende
NE de ben kendimde.

Uzaktayım,
Hem kendime
Hemde kendi içindekilere.

Kendimi arıyorum kendimde
Ama bulamıyorum ne çare...
Sevgili Aslan bir yazıyorsun hafızamın yedi kat altındakileri ortaya çıkarıyorsun.Kimindi bilmem bu şiir bir zamanlar dilime dolandıydı.Lütfen yazmaya devam et ''Kendime'' iyi geliyorsun:)))

İçimden bir ses şiir sizin diyor nedendir bilmem. Çok teşekkür ederim.

Bu güzel yazı bana da Metin Altıok'un "Evde Yoklar" şiirini hatırlattı.
...
"Bekliyorum bir kapının önünde,
Cebimde yazılmamış bir mektupla.
Bana karşı ben vardım
Çaldığım kapıların ardında,
Ben açtım, ben girdim
Selamlaştık ilk defa."

(Metin ALTIOK)

Tekrar tekrar okudum Mustafa Hocam, her okuduğumda bir kapıdan daha geçtim, her okuduğumda bir başka ben' e kapıyı açan ''ben'' değildim. Teşekkür ederim.

Küpün içinde ne varsa dışarı onu sızıdırmış...Maşşallah fokurdatmışsın.Ara sıra taşmak gerek, kabına sığmamak gerek, çağıl çağıl coşkun dere gibi akmak gerek...Günceniz az sözle çok şey anlatıyor.Kaleminize ve yüreğinize sağlık...

Çok teşekkür ederim Mustafa Hocam.

O'ndan geçtiğinde kendine geldiğini nasıl anlayacaksın? senin sen olduğunu O olmadan nasıl fark edeceksin? Gitmeler yaşanmadan kalmalar ne değer yaşatır ki ?