Fark ettim ki....
Fark ettim ki….
Kısmi Zamanlı Eğitmen olarak ilk deneyimim 8 Eylül İlköğretim Okulu’nda gerçekleşti. Okula gittik. Hazırlıklarımızı tamamladık. Öğretmenlerimiz sınıftan içeriye girerken güler yüzleriyle “hoş geldiniz” dediler hatta bizim onlardan önce gidip bütün hazırlıkları tamamlamamıza da şaşırdılar. Fakat bazı öğretmenlerimizin yüzlerinde eğitimin nasıl geçeceği ile ilgili tedirgin bir hava vardı. Haklı olarak kafalarından “Sıkıcı mı olacak? Verimli geçecek mi? Hafta sonumuzu ayırdığımıza değecek mi?” Gibi soruların geçtiğine eminim. Ben, benimle konuşan öğretmenlere eğitimin farklı bir eğitim olduğunu, asla sıkıcı olmadığını en azından ben kendi eğitimimde hiç sıkılmadığımı söyledim. Tabii söylemek ile yaşamak arasında kocaman bir uçurum vardır her zaman. Öğretmenlerimiz de eğitimin farkını yaşayarak gördüler.
Çok eğlendik. Çok güldük. Eğlenerek öğrenmenin tadı bambaşkaymış meğer. Onlar deneyimlerini paylaştılar, bizler de. Oyunlar çok hoşumuza gitti. Belki de çalışma arkadaşlarının bilmedikleri bir yönünü öğrendiler. “Ben sınıfta ne yapıyorum?” “Başka neler yapabilirim?” “Burada öğrendiklerimin hangilerini uygulayabilirim?”soruları daha canlı hale geldi. Kendi adıma bu sorulara bayılırım. Çünkü bu sorular insanı her zaman öğrenmeye ve araştırmaya sevk eder, meslekte diri kalmasını sağlar.
Ve eğitimin sonundaki etkinliğimiz “ Fark ettim ki…”
Şerit bana geldiğinde ben de fark ettiklerimi söyledim.
Fark ettim ki ilk eğitimim de öğrenmeye hevesli çok güzel bir grup ile beraberim.
Fark ettim ki insanlara verdiğiniz eğitim ne kadar eğlenceli, dinamik olursa o eğitime ilgi deo denli yükseliyor.
Fark ettim ki iyi ki ÖRAV'a katılmışım. Bu güzellikleri paylaşıyorum..
Bilgi ve deneyimlerini paylaşan ve desteklerini esirgemeyen eğitmen arkadaşlarım Yusuf Ziya Güldere, Deniz Özünal, Yusuf Kaya, Özlem Paker, Sedat Subaşı’na ve eğitimin eğlenceli ve verimli geçmesini sağlayan 8 Eylül İlköğretim Okulu Öğretmenleri ve Yöneticilerine sonsuz teşekkürler..
Bir dahaki eğitimde görüşmek üzere..