KAKTÜSÜM
Yıllar önce Göztepe’de otururken balkonda bir kaktüsümüz vardı. Tek top, dikenli, çok ilgi çekmeyen, dayanıklı, hep var olan, sıradan bir kaktüs.
Yaz kış balkonda soğuğa sıcağa dayandı durdu. Hatta küçük küçük toplar halinde çoğaldı da. Aklımıza geldiğinde su verdik, zaman zaman da toprak değiştirdik. Evden taşınırken onu da aldık yanımıza. Bu kez yeni evi bahçeliydi. Börtü böcekle daha çok haşır neşir oldu. Karıncalar,sümüklü böcekler, kediler,köpeklerle, hatta bahçenin gece turları ile tanınan müdavimi kirpi ile tanıştı!
Kaktüs buradaki değişikliklere hemen uyum gösterdi. Sıcaklardan doğası gereği hiç şikayet etmedi. Karların altında kaldı, yine sarsılmadı. Artık kendisine dar gelen saksısına sığamaz olmuştu, hatta zaman zaman başka bitkileri, otları da misafir etmeye başladı. Bu arada her yıl, ancak iki gün yaşayan pembe çiçekler açtı durdu.
Geçen sabah yine pembe çiçek açtığını görünce kaç senedir bu çiçekleri gördüğümü hesapladım, 25-26 yıl gibi bir süre çıktı. Emeklilik yılı gibi …
Kaktüse baktığımda başka şeyler de düşündüm. Çevremde uyumlu, dayanıklı, anlayışlı, paylaşan ve düzenli olarak pembe çiçeklerini sunan insanları farkettim.
Sonra öğretmenlik gözlüğümle, pek de fark edilmeyen, yanına yaklaşamadığımız, çözemediğimiz, dikenli gibi görünen öğrencilerin ,gün geldiğinde ne de güzel işler çıkardıklarını hatırladım.
Tabii 20- 25 yılda her koşulda görev yapan, her bölgeye uyum gösteren, her yıl pembe ürünler çıkartan biz öğretmenlere de benzettim onu.
Bana bunları düşündüren tarihi :)) kaktüsümün fotografını da sizinle paylaşmak istedim . Sevgiler