Simge "Bugün öğretmenimiz çekilmez haldeydi."
Simge, benim akıllı, duyarlı, içten, güzel öğrencim;
Geçen hafta beni annesi aradı Simge’nin. Her gün eve mutlulukla gelen, yarın olsa da okula tekrar gidiversem diyen Simge üzgün gelmiş eve. “Çok az da olsa arada böyle geldiği oluyor.” Diyor annesi. “Nedenini sormuş. Simge; “ Öğretmenimizi bir-iki arkadaşımız ilk dersin başında sinirlendirdi. Ardından 6 ders saati boyunca sakinleşmedi. Hep esprilerle, eğlenerek, eğlendirerek ders işleyen öğretmenimiz bugün çekilmez haldeydi.” Diye cevaplamış.
Simge… Akıllı, sevecen, duyarlı, samimi Simge…
Telefonu kapattım. Düşünmeye başladım. Haklı, sonuna kadar haklı… O günü hatırlıyordum. Çok değil birkaç gün öncesi… Birbirlerine fiziksel şiddet uygulayarak “günaydın” diyen öğrencilerime kızmıştım, yetmemiş bağırıp çağırmıştım. Sonra, sonra… Tüm gün “çekilmez bir öğretmen” olarak kalmıştım.
Hangi benlik durumundaydım?
Duygu kontrolümü sağlamayacak lükse sahip miydim bir 2. sınıf öğretmeni olarak?
Acaba o gün kaç öğrencim eve mutsuz döndü?