BENDİM DEĞİŞEN
İlk güncem bu benim. Oldukça yeni ve acemiyim. Haftasonu almış olduğumuz iki günlük eğitimden sonra iyi bir silkelendim. Artık hiçbir şey eskisi gibi işlemeyecekti sınıfımda. 11 yıldır o kadar yorgunluğuma karşın ilk defa Pazartesi sendromu yaşamadım. Öğrencilerim daha sevimli göründü gözüme. Ne değişmişti acaba? Gözleri ışıl ışıldı hepsinin. Daha önce de mi böyleydi yoksa bana mı öyle geliyordu? Anladım ki bendim değişen. Aldığımız bu eğitim farklı açılardan bakmamı sağladı çocuklara ve sınıf içinde yaşananlara. Artık pes etmek yok lügatımda. İşe yaramayan tüm kelimeleri attım kafamdan. Bu manada Seda Altay, Bayram Gökçe ve özellikle Yusuf Ziya Güldere hocama çok teşekkür ederim.
Çok keskin bir geçiş olacak ama okumayı ve okuduklarımı birileriyle paylaşmayı çok severim. Bu yüzden sık sık okuduğum kitapları sizlerle paylaşmayı düşünüyorum. Burası benim için en iyi platform. Bu aralar eğitim kitaplarına sardım. Öğretmenliği, eğitimi yeniden gözden geçiriyorum. “Barbiana Öğrencilerinden Mektup” diye bir kitap var elimde şu aralar. Çok uzun süre önce almış ancak okuyamamıştım. 1960’lı yıllarda İtalya’nın Fiorentina kentinin Barbiana kasabasında Don Lorenzo Milani’nin okuldan atılmış köylü çocukları için kurduğu öğrenci-öğretmen fikrinden hareketle geliştirdiği modelin ve okulun anlatısı. Eğitim sistemini ciddi bir şekilde eleştiriyor. Bu okulda çocuklar hem öğrenci hem de öğretmen olarak birbirlerini yetiştiriyorlar. İşin ilginci bu okul bugün bile bu şekilde eğitime devam ediyor. En kısa zamanda alıp okumanızı tavsiye ederim. Kitaptan birkaç alıntıyla güncemi bitirmek istiyorum.
“Bizim sınıflara doldurulma tarihimizle fabrikalara doldurulma tarihimiz birdir ve fabrikaları yönetenlerle sınıfları yönetenler arasındaki sıkı bağ; eğitimin nasıl şekillendiğini, kimin çıkarına hizmet ettiğini göstermektedir.”
“Sakallı Celal’in dediği gibi: “Bu kadar cehalet eğitimle mümkündür”.
İyi okumalar….
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...