ÇOCUKLUĞUUUUM....
|
Çocukluğum Ve en çok seni özledim ben.Karşı komşunun sokağa çıkacağı zamanı beklemeni. Her teyzeyi annen gibi sevmeni. Sanki ayıpmış gibi kimselere söylememeni. Ve o bisikleti ilk gördüğünde koşuşunu. Yağmurlu bir günde annenin elinden yediğin ekmeği. Islanan sokaklara bakıp duygulanmanı. Yaz akşamlarında oturduğun kaldırımı.Seni bir kez daha görmek isterdim... hiç konuşmadan.. kısa pantolonlu siyah beyaz halini.. bir lokma boyunu.. diz çöküp yere sımsıkı...ama çok sıkı sarılmak sana.. gözyaşlarımı omuzlarına bırakıp gitmek istiyorum şimdi sana kim olduğumu söylemeden...arkama bakmadan ağladığımı sana göstermeden seni çok özledim ama çok özledim çocukluğum! ! |
|
Ceyhun Yılmaz Bu gün oğlum ne zaman büyüyeceğim ben diye söylendiği zaman bu şiir geldi aklıma.ona şimdi çocukluğunun kıymetini bil,en güzel çağların diye nutuk atmaya hazırlanıyordum ki beni anlamayacağını düşündüm nedense, vazgeçtim.Ben çocukluğunu çok büyük bir hasretle hatırlayanlardanım,mevcut halimi sevmediğimden ya da memnuniyetsizliğimden değil aslında.Asıl özlediğim çocukluk özgürlüğüm,gamsızlığım ve şu anda yanımızda olamayan aile büyüklerim galiba.....Ne dersiniz? |