Can DÜNDAR'dan
Can Dündar'ın çok beğendiğim bir yazısını paylaşmak istedim arkadaşlar...
SEVGİLİ ÖĞRETMENİM
Bugün çocuklarımızı teslim ediyoruz size öğretmenim...
Hayatımızın en değerli varlıklarını siz devralacaksınız.
Bir kısmı ağlayıp sızlayacak, bir kısmı kürsünüzde zıplayacak, biri
okuldan kaçacak belki, diğeri altına kaçıracak.
Tanıdık manzaralar sizin için...
Bundan böyle anne babalarından çok sizinle olacaklar; ışığa koşan
pervaneler gibi etrafınızda dolanacak, her sözünüze inanmaya hazır bir
sevdalılar ordusu halinde gözünüze bakacaklar.
Haddim değil size öneride bulunmak; olsa olsa temenniler
sıralayabilirim:
Keşke onları eğlenceli bir partiyle karşılayabilseniz; okulu ilk
günden sevdirebilseniz.
Sınıfta yerlerini gösterirken iyi bir sıra arkadaşının, hayatlarında
güzel bir kitap kadar ebedi olabileceğini söyleseniz.
Körpe beyinlerini lüzumsuz bilgiler, basmakalıp fikirlerle doldurmak
yerine, bilgiye nasıl ulaşılacağının ipuçlarını verseniz.
Bilgiyi iyi ezberleyenlerin değil, onu süzüp analiz edebilenlerin
başardığını ilk dersten öğretseniz.
Kör inancın, insanoğlunun ezeli düşmanı olduğunu, yerküreyi itaatin
değil sorgulamanın değiştirdiğini anlatsanız.
Gücü silahta, cazibeyi markada arayan kuşaklara gerçek kudretin
bilgide, asıl cazibenin bilgede olduğunu belletseniz.
Güçlü olmanın değil, güçlüyken iyi kalmanın zorluğundan söz etseniz.
Hoşgörün saçlarının, etek boylarının uzunluğunu, yüreklerinin
coşkunluğunu... Sevgiden zarar gelmez. Asıl şiddete çare bulun siz...
Çeteleşmenin değil, sevmenin her zorluğu yenebileceğini söyleyin.
İlmin de aşk kadar sonsuz olduğundan bahsedin.
Eğitimin ömür boyu süreceğini, öğrendikçe cehaletlerini fark
edeceklerini, kendini bilmenin, insanlığı anlamanın önkoşulu olduğunu
belletin.
"Her türlü servetin kökeninde alın teri olması gerekir. İnsanı
bencillik değil, bonkörlük zenginleştirir" deyin onlara...
Bir eser vermenin ölümsüzlüğe eş olduğunu, cehaletin insanı karanlığa
gömdüğünü ezberletin.
Sürüye uyanların hiçbir iz bırakmadan kaybolduğunu, tarih yazanların
farklılar olduğunu söyleyin. Farklılıklarını kabullenin.
İçindeki yeteneği dışarı vurması için cesaretlendirin onları...
Kanatlarını kırmayın, kanatlandırın.
Filmlerden farklı olarak hayatta bazen kötülerin de kazanabileceğini,
ama bunun ilelebet süremeyeceğini, iyiliğin eninde sonunda galip
geleceğini anlatın, umutlandırın.
Haksızlık karşısında boyun eğmeyip, tevazu karşısında eğilmelerini
tavsiye edin.
Kalemin kılıçtan keskin, sabrın öfkeden baskın olduğunu gösterin.
Bağışlamanın kin tutmaktan, paylaşmanın kıskançlıktan üstün olduğunu
belletin.
Hiç tanımadıklarının acısını çekmenin, insanı büyüttüğünü öğretin.
Arada kırlara çıkarın onları; doğanın kokusunu alsınlar; otların
cinsini tanısınlar.
Uslu arkadaşlarını örnek verip ezmeyin uluorta...
Yüreklendirin. Korkularını yenmelerine, cesareti öğrenmelerine
yardımcı olun. Karamsarlığın kuyularında boğulmasınlar.
Dayanışmayı özendirin, yarışma yerine... Dostunu ihbar edeni değil,
ele vermeyeni ödüllendirin.
Ötekini sevmeyi, hataları hoşgörmeyi, vefayı, esnekliği öğretin.
Ütopyalarını kaybettiler fırtınada; onlara ideallerini geri verin.
Zamanın hakemliğine güvenmeyi ve sabrı telkin edin.
İlkin kıymetiniz bilinmeyecek, sözleriniz boşlukta yitecektir belki...
Başkalarını aydınlatma uğraşında kendini tüketen mumlarsınız siz..
Ama biliriz ki, eriyen her mum, ışıttıklarında yaşar.
Sizler de o milyonlarca yürekte, ebediyen yaşayacaksınız, sevgili
öğretmenim...
Can DÜNDAR
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...