MUTFAĞIM

Sabaha demokrasinin kazandığı sokaklarda uyanmak istiyoruz.  Çocuklarımıza bırakmak istediğimiz ülkede, kabul ve hoşgörü değerlerini istiyoruz...

Ve biz bunu hak ediyoruz

Kesinlikle EVET Can, kesinlikle EVET...

Özür dilerim Veysel Öğretmenim, Veysel Ağabeyciğim, duygularınızın içtenliğinden eminim... Yine de; her iki tarafa da söz dokundurmak bir nevi kolaycılık olmuyor mu? Neyi kabul edip hoşgöreceğiz? Bunu içtenlikle bilmeyi arzu ediyorum sizin açınızdan... Meydanlardan bir dost sesi...

Sevgili Osman tabiki nasıl anladığın önemli.  Bu satırlarda panzerlerin müdahalesi ile  ilgili hiçbir kabül yok. Doğru da bulmuyorum. Daha da genişleterek, çocuklarımızın yaşayacağı gelecek için, her haksızlığa taraflı tarafsız aynı duyarlılığı göstermeliyiz. (Daha kapsamlı - daha üstten bakalım)
NOT : Buradaki kabül ifadesi - kabullenmek anlamında değildir. Bilinç seviyesi olarak hoşgörü ile birlikte kullanılan iki alt basamaktır. (Cesaret - kabül - nesnellik - Hoşgörü diye sıralanır)

Dün "Kitle Psikolojisi" ile ilgili bir günce yayınladım. Sonra sildim, çünkü vermek istediğim mesaj yanlış anlaşıldı. (Meydanlardaki insanların şuursuzca hareket ettiği gibi)
Dün gece sosyal iletişim ağlarında iyi tanıdığım, hoşgörüleri nedeniyle farklı fikirlere sahip olsa da anlaşabilen insanların giderek kutuplaştığını farkettim. Geçmişte siz bunu yaptınız, biz de bunu yaparız... Siz daha önce daha beterini yaptınız vs. vs. Söylemeye çalıştığım buydu oysa. Kitle psikolojisini kullanmak da bir çeşit biyolojik silahtır. Söylediğiniz gibi  hoşgörü, sağduyumuzu kaybetmemek sanırım korunmanın tek çaresi... Bir arada, huzurlu yaşamak istiyorsak tabii!

İletisini gördüm, yakalayıp okuyana kadar gitmiş, erişemedim... Merak ettim elbette de, Dilber Öğretmenimin vardır bir nedeni dedim...

Bakmakla görmek gibi dinlemekle duymak da başka. Duyduklarımızı duyumsamaya başlarız zamanla... Onlar anlayamadıkları her şeye küserler, kızarlar, öfkeleniler; yadırgarlar, yargılarlar, linç ederler, yok sayarlar, saymazlar ve onlardan kaçarlar.

Bu da bir yaşam biçimi. Bir gerçeklik. Belki de öğrenilmiş çaresizlik. Tespit hoş usta. Kalemine sağlık

Kesinlikle Dilber hocama katılıyorum!!!!!!Sadece huzur istiyoruz...Ve sosyal medyayı kullanan insanaların yazılarını biraz daha süzgeçten geçirerek yazmasını....SAĞDUYULU OLALIM...

Sağduyu - nezaket. Bu süreç bize şunu net şunu gösterdi. Demokratik bir halk ve provakotörler. Halkımızın sağ duyusuna inancım sonsuz. Diğerleri içinde dikkat ve zaman diyorum.

Bir şey ya tamamen doğrudur – ya da tamamen yanlıştır paradigması içine sürükleniyoruz ve beklentiler ‘safını açıkla noktasına doğru gidiyor’ endişe veren nokta burası. Bu dönemde şirin görünmek ve inceden dokundurmak gibi duruşlara da ihtiyacımız da yok.  Yönetenleri sağduyuya davet etmek, hakkını arayana demokratik eylemler dışına çıkma demek, kendimize değil, her birimize dokunulduğu zaman harekete geç demek, nasıl bir duruşsa işte orada duruyoruz.
Kıvırtmıyoruz ya!!

BEN ÇOCUKLARDAN YANA TARAFIM...TARAFIM AÇIK VE NET...KİN, NEFRET, KÜFÜR...NEREYE GİDİYORUZ...BEN EĞİTİMCİYİM..( - 18 ) VE ( + 18 ) SINIR NERESİ...
Tartışmalı konularda ve olaylarda çocuklar tarafından sağlanan bilgiler farklı kaynaklardan doğrulatılmalı ve bu doğrulatma işlemi bilgi veren çocukları riske sokmadan yapılmalıdır. http://www.cocukvakfi.org.tr/resource/docs/kongre_yayinlari/13_CocukHaklariveMedyaelKitabi.pdf

Mehmetciğim, düşünüyorum  - yazacağım.

Onlar sıfırdan korkarlar, sevmezler ve öfkelenirler. Sıfır, büyümeyen ve küçülmeyen tek şeydir. Kendisi ile göz göze gelemeyen kimse onu elde tutamaz. Sıfırı bulacaksın ve kutlu oyuncağını alacaksın. Korkmazsan korkulan şey haline gelirsin. Yolda ya korkan olunur ya da korkulan. Onun için, korkusuz ol ama sakın cesur olma. İnsan korktuğu şey karşısında cesur olur ama korkmuyorsa cesur olmasına da gerek kalmaz. Anlıyor musun, bana cevap ver!

Cevap vereceğimde anlayamadım ki usta.

Çok anlamlı. (Tabi usta telefonla açıklayınca) Hiç bu açıdan bakmamıştım. Seni anlıyorum usta. Teşekkürler.

Bir yerde şöyle okumuştum; "Önce hiçlik vardı, yani boşluk. Bugün bu boşluk ve hiçlik durumunu "sıfır noktası" olarak da adlandırıyoruz. Bu boşluğun adı Elif. O yüzden kutsal kitaplar Elif harfiyle başlar.
Boşluk, aslında yaratım anının başlangıç noktasıdır."
Kaybedecek bir şeyi kalmamış insan da sıfır noktasındadır, korkularından arınmıştır. O noktada  F.Nietzsche’nin dediği gibi  "ruh kendi istemini ister artık, dünyayı yitirmiş olan, kendi dünyasını kazanır artık."

Oraya ulaşanlar bir'liğe ulaşmışlardır. Önemli olan oraya ulaşmak değil mi?

Kişi HİÇlik katına ulaştığında TAM olur. HERŞEY olur.
Mesnevi'de güzel örnekleri vardır, HİÇ olmanın...

kelamınız ve kaleminiz daim olsun. Herkes oraya ulaştığında neye nasıl bakacağı şimdiden andan farklı olur...

Bu noktayı çok seviyorum.  Dr. David Hawking Korkudan arınmış bireyi cesaret - doğallık - niyet - kabul düzeyiyle ikinci bilinç seviyesine alıyor. (Korku - acı - nefret gibi sıradanlıklardan uzaklaşmış bir yapıdan bahsediyor.) Önemli bir not birinci seviyedekiler ikinci bilinç düzeyini anlamıyor. İp burada kopuyor.

Oraya çıkmak veya çıkmamak kişiye kalmış değil mi?

Tabiki usta. Önce farkında olmak gerekir. Önüne bir merdiven konulmuş, hadi gel çık denilen bir durum olmadığını hepimiz biliyoruz. İnsanlar ancak farkında olduğu şeyleri yönetebilirler ve onlara ulaşabilirler.

Fark edipte takip edebilmek  - uğraşmak daha başka bir olay olsa gerek.