Akif'i rahmet ile anarken...
Heyecanlıydık açıkcası …
Hem ilçemizi temsil edecek, hem de okulumuz adına İstiklal Marşı’mızı en güzel okumak için sahneye çıkacaktık.En son yarışmacı bizdik.Avantaj mı dezavantaj mı onu tartıyordum kafamda…
Sanki en sakini Öznur’du aramızda…Zaman ilerledikçe heyecanım artıyor ve gittikçe geriliyordum.Çok güzel yazılmıştı ya İstiklal Marşımız , bir o kadarda güzel okuyan öğrencilerimiz sahne alıyordu bir bir…
Akif tekrar yazıyordu sanki…Akif yazıyor bütün yüreğiyle okuyordu
yüce gönüller…
Bir ara;- “Biz iyiyiz Öznur” ,dedim. Kendinden emin bir ses tonuyla..-“Bana da öyle geliyor Öğretmenim”dedi.Kendinden emin oluşuna ve özgüvenine hayran olmuştum.Çıktı ve bir Anadolu kızı gibi okudu tüm yüreğiyle…Son okumuştu ama noktayı iyi koymuştu..Sonuçları beklerken sıralamaya giremezsek çok üzülür nasıl yaparız diye düşünüyordum.Yanımda bulunan başka bir okul temsilcisine ilk beşte kesin varız dedim yüksek ses ile Öznur’ u alıştırmak için.Sanki söylediğimi hiç beğenmemiş gibi –“Birinci olmayı çok istiyorum”, dedi.Bir kez daha hayran kaldım özgüvenine…
Sonuç ne mi?…Tabii ki kendinden emin,İstiklal Marşı’mızı tüm kalbiyle okuyan kızımız Öznur birinci oldu.Yolun açık olsun kızım.Tebrikler Öznur,tebrikler Melike Öğretmenim,tebrikler Kurtulmuş ailesi ,tebrikler Orhan Öğretmenim ve tabii ki de tebrikler Feyzi Sarıkaya ailesi…
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...