Seni elime en son aldığımda "Kırmızı Kaplı Gardiyanım" demiştim. Bu gün ise ne diyeceğimi bilmiyorum . Sadece yazıyorum işte... Çünkü yazmayı özledim. Bir haftadır sınıf defterimi dahi yazmıyorum. Okulun karmaşıklığı elimin kalemime gitmesine engel oluyor. Benim sınıfım ve Ali'nin sınıfının sıvanıp, boyanmasından dolayı, tek derslikte 3 öğretmen ders anlatıyoruz. Bir haftadır bir inşaat işçisi gibi, okula iş kıyafetleri ile gidip geliyoruz. Dresliklerin giderek güzelleşmesi, bizleri, okulun her yanını tamir etmemiz için tahrik ediyor. Bu çalışmalarımızdan dolayı gerek köylülerden gerekse içinde bulunduğumuz camiadan takdir görmek hoşumuza gitmiyor değil. Yaptığımız işi takdir edilmek için yapmıyoruz desem, biraz yalan söylemiş olurum. Yaptığımız işteki amacımızı %25 takdir edilme isteği, geri kalan kısmını ise yaptığımız işe olan sevgi diye oranlayabiliriz.
Yarın okul var ve ben öğrencilerimi özledim.Herbirinin değişik özellikleri var ve ben onları bu özellikleriyle seviyorum. Adem Ballı'nın( Şu anda Anandolu Öğretmen Lisesi öğrencisi) ders dinleme azmini, diğer Adem'in yerinde duramayışını, Emre 'nin umursamazlığını,..... Hepsini ama hepsini çok seviyorum.
Hayat hep böyle gitmiyor biliyorum. Bazen kaldıramayacağım sorumluluklar yüklemiyor değil... Geçtiğimiz hafta yüküm ağır gelmiş olsa gerek silkinme ihtiyacı duydum. Silkinme ihtiyacı duydum diyorum ama yaptığım şeyi isteyerek yapmadım. İstemeyerek te olsa ailemdeki herkesin üzülmesine sebep oldum. Bu da yetmiyormuş gibi, ev arkadaşlarımı da üzdüm. Nasıl oldu bilmiyorum ama dedim ya hayatın yükü ağır geldi sanırım.
Bugün elektiriksiz geçen 16. günüm. Artık buna da alışmaya başladım. Ramazan ayının 18 . günü (sanırım) ve ancak bayramda eve gidebileceğim. Evimi, annemi ve kardeşlerimi özledim. Bunu bağırmak, haykırmak istiyorum ama Ali (ev arkadaşım)uyanır, Nezih (ev arkadaşım ) bu çocuk kafayı mı yedi der diye korkuyorum. Sustukça artıyor özlemim. Günlük uğraşlarla avutuyorum kendimi. Yine aklıma geldiler ve doldu gözlerim. Yanımda Nezih olmasa ağlayacağım.Geçen haftaki gibi ağlayıp boşalabilsem.... Ama çevremdekileri ağlatıp, üzmeden. Çünkü hiç hakkım yok buna....
Ramazan ayının bitmesini ve bayramın gelmesini hiç istemiyorum. Babasız, bir bayram sabahına hiç alışık değilim. Bayram günü ne yaparım bilmiyorum.Sanırım baba rolünü oynamak bana düşecek. Kardeşlerime harçlığı ben vereceğim. Harçlıkla baba olunmuyor. İçlerindeki baba özlemini nasıl gidereceğim onu bilmiyorum. İçlerindeki bu özlem hiç bitmesin. Çünkü onun özlemi bizleri birbirimize daha sıkı bağlayıp kenetleyecek.
yie efkarlandım, sanırım uyku tutmayacak. Ama yarın yapmam gereken işler var. Pardon bugün.. saat 00:30
İyi geceler benim gardiyanım...
(Sevgili arkadaşlar artık kişisel sayfamda "HAYATTAN SEÇME GÜNLER" isimli sayfada öğretmenliğe başladığım günlerde tutmaya başladığım günlüğümden alıntılara yer vereceğim...İlk olara
