HAKKARİ YÜKSEKOVA 20,21 ARALIK 2014
Çok uzak gibi görünse de aslında uzak olmadığını anladık. İşin aslı fiziksel uzaklık değil, yeter ki gönülden uzak olmasın. Giderken şunu hissettim. Çok değil yüz yıl önce bir insan sabahleyin İstanbul’da, öğleden sonra Yüksekova’da olması ne düşündüşündürürdü, insanlar nasıl yorumlardı acaba? Yirmi yıl sonra bu mesafe daha da çok kısalacak gibi görünüyor.
YÜKSEKOVA doğunun batısı gibidir. Doğrusu kendimi bir ildeymişim gibi hissettim. İnsanlarının hürmetkar, saygılı, alçakgönüllülüğü hemen dikkatinizi çeker.
Merkezdeki güzel ve yeni yapıların yanında yoksulluğu insanın gözüne sokacak kadar yapılar da var. Çok güzel restoranları var. Yoksullukla zenginlik iç içe, yan yana duruyor. Uçsuz bucaksız toprakların bomboş olduğunu, tarımın ve hayvancılığın öldüğünü bir kere daha gördüm. Şehrin dışına çıkıp karşıdan seyredince ancak o zaman görebilirsiniz yoksulluğun zenginliği nasıl bir çember içine aldığını. Tarımın, hayvancılığın öldüğünü, ormansız arazilerin nasıl adım adım çölleşmeye doğru gittiğini görürüz.
Şehre gider gitmez genç meslektaşlarımız bizi karşıladılar. Bize karşı gösterdikleri sahici samimiyeti anlatmaya kelimeler yeterli gelmez, ancak yaşamak gerekir. İki tam gün seminerde birlikte olduğumuz halde onlar için yetmedi üç akşam grup halinde sohbete devam etme arzuları bizi çok duygulandırdı. Çok donanımlı, akademik taze bilgilere sahip oldukları paylaşımlarından belli oluyor. Sadece ihtiyaçları deneyim eksikliğidir. Sadece onların yanında olmak, onları biraz dinlemek bile yetiyor. Zaten onlar sorunlarını yönetirken deneyimlemeler yapıyorlar. Sınıflarındaki sorunlarını kendilerine dert edinmişler. Bir dokun bin ah işit misali. Sorunları çok, deneyimleri az.
Yandaki okulda dersi olan öğretmenin dersi biter bitmez gelip bütün oturumları takip etme arzusu, birinci gün katılanları dinleyen, ikinci gün ben de katılmak istiyorum diye gelen öğretmenin samimiyeti karşısında çok duygulandık. Birinci gün yirmi üç kişiyle başladık, ikinci gün yirmi altı kişiyle devam ederek günü bitirdik. Katılmadıkları ilk oturumlarını bir sonraki eğitimimizde almaları üzerine anlaştık. Hocam ya bizi kabul etmezlerse diye endişelenmeleri yüzlerindeki samimiyetlerinden okunuyor. Orada ayrılırken bir parçamın orada kaldığını söyleyebilirim.
Eğitimi gerçekleştirmek üzere kapılarını bize açan İsmet Alkan Anadolu Lisesi yöneticilerine teşekkürler. Sınıfa kadar gelerek gösterdikleri yakınlık ve ilgi için, ilçe şube müdürlerimize teşekkürler. Bu talebi başlatan ve çok güzel bir organizasyon yaparak öğretmenlerine verdiği değeri belli eden genç okul müdürümüz Recep Zengin’e teşekkürler. Birlikte güzel iki gün geçirdiğimiz, güler yüzlü, genç öğretmenlerimize teşekkürler.
Oradayken bizi arayarak iyi dileklerini ileten ve bizi yalnız bırakmayan, hep desteklerini yanımızda hissettiğimiz ÖRAV ailesine ve birlikte seminerin sunumunu yaptığım görev arkadaşım Bülent Aydın’a paylaşımları ve desteği için teşekkürler.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...