ESİNTİ - ESİN BURCU İLİŞ

BULANIK"TAN DURU"L"MUŞ HABERLER... 

Buraya nereden ve nasıl mı geldik? Gelin birlikte bakalım... 

Programın yayımlanmasının ardından pazartesi günü Yahya Müdürüm ile gerçekleştirdiğimiz telefon görüşmesi ile başladı yolculuğumuz... Nerede, nasıl kalırdık,... deli sorularla. Oysa hepsine bir çözüm buldu Yahya Müdürüm. Cuma sabahı İstanbul'da öncelikle ekip olarak buluştuk ve düştük rötarlarla yola... İstanbul'un plakası ile hava sıcaklığını toplayınca ortaya çıktı aradaki "-15" fark(34+0=49+(-15)). Her adımda biraz daha soğuyan havaya karşın heyecanımız da artıyordu an be an...  Hava şartlarının önümüze koyduğu taşlara karşın yola hazırlanıyorduk, buluşmaya. Elverişsiz yol koşulları nedeniyle teslim edilemeyeceğini öğrendiğimiz kolilerimizi aynı elverişsiz hava koşullarında 40km uzaklıktaki Patnos'tan gidip alıp gelen Yahya Müdürüme bir defa daha teşekkürler. 

 Uçakta gökkuşağı yalnız bırakmadı bizi uçuş süresince. Daha önce de gökkuşağının eşlik ettiği eğitim hikayelerim olmuştu. Gökkuşağının hep olumlu etkisi olduğunu bildiğim için biraz daha mutlu oldum gökkuşağı ile yol alırken... Meraksa artıyordu her an... Hele heyecan... 

Karlı dağların bembeyaz saflığı ile doldurduk içimizi ve ilk durağımıza vardık, Muş. Buradan sonra yaklaşık iki saatlik daha yolumuz vardı Bulanık'a varmak için(yaklaşık 109 km). Havaaalanından ayrılırken herkes bizim için seferber olmuş gibiydi. Bir yandan Yahya Müdürümüz öte yandan Muş servisi ve bizi almak için bekleyen Bulanık minibüsü... Birbirleri ile haberleşip yolda araçlar arası aktarmamızı sağladılar. Yerlerimiz hazırdı, bizi bekliyorlardı. Tıpkı bizim onlarla tanışmak için sabırsızlandığımız gibi... 

Gün geceye dönerken yola devam ediyorduk. Karanlık, ıssızlık, yanda şarampole yuvarlanmış kamyonet, gece ve yavaş ilerleyen yol. Yolun en zorlu bölümünü 10km hız ile sürdürdük. İnmemize az kalmıştı ki... 

Aslında dışarıyı göremediğimizi fark ettik iyiden iyiye. Camlarımızın tümü buz tutmuştu... Hem de hayli kalın bir buz tabakası şeklinde... Soğuk endişesi sarmaya başlamıştı ki... 

Yahya Müdürüm ve telefon açıp karşıladı bizi ve yanımıza geldi. Hani derler ya, ayağımız yere bile değmeden akıp gitti her şey, işte öyle bir şey... Sohbet sohbeti açtı, yorgunluk başımızı aştı, sabah buluşmak üzere vedalaştık. 

Sabahın erken saatlerinde henüz güneş yükselmemişken yeterince okulumuza, Bulanık İlkokulu'na doğru yola koyulduk. YİBO, anaokulu ve yatakhaneler ile bir arada ve aynı kampüs içerisindeydi okulumuz. Araçtan iner inmez kristalleşmiş kar taneleri karşıladı bizleri bahçede. Güneş yavaş yavaş yükseliyordu ve biz takım arkadaşlarımızla tanışmak için hazırlanmalıydık... 

Ve hazırdık ve öğretmenlerimiz yavaş yavaş gelmeye başlamışlardı... Gencecik, umut dolu... Tanıttık kendimizi, tanıştık.Sabah sabah oturmak olmazdı elbette, ayaklandık. Aldık en büyük silahlarımızı/kalemlerimizi ellerimize ve başladık sınıfta harekete... 

Her arada uzaklaştırıyordu bizi öğretmenlerimiz binalardan. Sarkıtların tehlikesi bize uzaktı, öğretmenlerimizin yürekleri sımsıcak. 

Gün yavaştan döndü geceye, güneş usul usul süzüldü ötelerden ve biz olduk sessizce bazen, giz olduk güvenle bazen ve iz olduk saygıyla samimiyetten... 

Oyunkurduk, her masayı da oynamadan duramadık. Ah kendi oyunumuzu biraz daha oynayaydık... Bu da yetmedi, Toplarla tren kurduk. Karatren gecikirmiş diye biz rengahenk bir tren olduk... 

Yemek dönüşleri meyvelerin tadı anlatılamazdı. Bir an şaşırdım erik sayısı mı azdı? 

Aydın'da Öğrenen Lider Öğretmen seminerlerimizi birlikte koordine ettiğimiz şube müdürüm Mehmet AKÇIL'ın onurlandırıcı ve destekleyici yorumları motivasyonumu yükseltti. Kendisine katkılarından ötürü teşekkür ederim... 

Gün geceye, kar buza, güneş aya dönüyordu ve bir gün daha bitiyordu birlikte Bulanık'ta... 

Tatlı yiyip tatlı konuşmak güzeldi. Hele bir de o çikolata bana geleydi... Neyse ben yiyemedimse de takım arkadaşım yiyebildi... derken hepimize çıkmaz mı...:) 

Paylaşımlarımız bitti de biz bitmedik. Sanki yeni başlıyorduk daha. Ayrılmadık eğitimden sonra da. Adresler, telefonlar alındı. Günceler, sanal derslere yönelik bilgiler alındı. Devam denildi hep bu daha ilk. Bahar gelsin hele, davet edeceğiz sizi yeniden görmeye. 

Muş / Bulanık İlkokulu'nun değerli öğretmenleri. İki gün boyunca etkin katılımınız, destekleyici katkılarınız ve paylaştığınız farkıdalıklarınız için teşekkür ederim. Sizlerle tanışmaktan onur duydum. Yolumuz uzun, adımımız çok. Bir gün bir yerde yeniden rastlaşırız elbet. Sevgili Hamit; destekleyici ve tamamlayıcı tutumun kendimi her an güvende hissetmemi sağladı, seninle birlikte yol almak keyifliydi. Hepinize teşekkür ederim. Sevgiyle kalın, (şimdilik) hoşçakalın... 

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...