Your browser (Internet Explorer 6) is out of date. It has known security flaws and may not display all features of this and other websites. Learn how to update your browser.
X
PAYLAŞMAK 0 Beğendim Spam Favorilerime Ekle Değerlendir

PAYLAŞMAK

Yaptığımız yüz yüze eğitimlerde verdiğimiz mesajlarımızdan biri olarak, “yaşadığımız olaylar içinde sözler ve yapılanlardan çok, o anda yaşadığımız duyguları hatırladığımızı” söylüyoruz.  Şöyle bir düşündüğümüzde, bizim de deneyimlerimiz bu düşünceyi destekliyor. Bana anlatıldığında çok etkilendiğim bir olayı yaşayan öğrencim için de durum aynı.
İstanbul’da doğup büyümüş bir öğretmenimizin ilk tayini Kars’a çıkıyor. Uzak bir köyde, kaderine küskün görevine başlıyor. Aklı ne zaman tayin yaptırıp geri dönerim düşüncesinde. Birleştirilmiş sınıf okutuyor. Okulları tam gün, evleri uzak olan öğrenciler yemeklerini evden getirip okulda yiyor. O gün ikinci sınıf öğrencilerinden biri: “Öğretmenim bu gün öğlen yemeğini birlikte yiyelim mi?” diyor utana sıkıla.  Biraz tereddütlü tamam diyor öğretmenimiz. Ama unutuyor bahçede oyalanırken çocuk yanına gelip hatırlatıyor. O kadar zaman çocuk onu beklemiş öğretmen biraz mahcup, sınıfa birlikte gidiyorlar. Öğrenci masanın üzerine yemeği hazırlamış.
“Hocam, ben bu yemeği görünce, bu mesleğe devam etmeye karar verdim; hem de yer yöre ayırmadan” dedi bana.  “Yemek temiz bir örtü üzerinde, bir benim için ayrılmış birde öğrencinin kendi önüne koyduğu birer adet zeytin, yeşil soğan ve elle koparılmış iki ekmek parçasından oluşuyordu.  Gözlerim dolu boğazımda bir düğümle yediğim, hayatımın en unutulmaz öğlen yemeğiydi” diyen bu öğretmenimiz, Kars’ta öğretmenlik yapmaya devam ediyor.
Sevgiyle kalın…

Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...

11 Mayıs 2010 Salı 19:59 2 Yorum
Daha başarılı arama sonuçları için lütfen sayfayı değerlendirin.

  • Bazen bizim için önem sırası farklı olan konular öğrencilerimiz için ilk sırada olabiliyor.Sınıfınızı ziyaret edeceğim dediğim bir öğrencim hergün bana ne zaman geleceksiniz diye hatırlatıyordu.Malum iş yoğunluğuyla unuttuğum bir durumdu.Bir gün onların sınıfına bir iş için gitmem gerekti ve ben sadece işi düşünerek gittim.Öğrenci aklıma bile gelmemişti.Tenefüste benim yanıma gelip bana söylediği cümleden kendim utandım."Öğretmenim söz vermiştiniz ve geldiniz teşekkür ederim." Birinci sınıf öğrencisinden büyük bir ders alarak önceliklerimi bir daha gözden geçirdim.sınıfına ikinci gidişim sadece öğrencim içindi desemde vicdanımı rahatlatmak içindi.
    Bu paylaşımınız beni o güne götürdü.Çok teşekkür ederim Meziyet Hocam
    Sevgiyle kalın.

    | cevapla |0 defa beğenildi.

    Beyhan Bayram

    12.5.2010

  • Meziyet Hocamın Karsta doğup orda yaşamak zorunda kalan çocukları da anlayan çok güzel bir yüreği olduğunu biliyorum. Bir zeytin tanesi ile bir yeşil soğanın başardıklarını, koca koca üniversitelerimizin, kelli felli profesörlerimizin, harcadığımız onca kaynağımızın, koskoca MİLLİ eğitim bakanlığımızın nasıl olurda beceremediğini anlamakta güçlük çekiyorum.

    | cevapla |0 defa beğenildi.

    AHMET ÖZMEN

    12.5.2010

Yorum Yap

İsim*

email*Sizi bilgilendirmek için kullanılacak

Yorumu Ekle