Oraya Ulaşmak
Oraya Ulaşmak,
Oralarda bir yerlere ulaşmak için yola çıkacaktım. Belki o gün paylaşamayabilirim diye şimdiden paylaşıyorum. Onları tanıdıktan sonra dostlarım dediğim.
Bir çiftin öğretmenliğe başlama hikâyesi;
1983,Tunceli-Pertek ilçesi-Musadariç Köyü,iki genç öğretmen 12 Aralık 'ta başlar köy öğretmenliğine...
Köylerini bulmak bile maceradır onlar için.Pertek minibüsü bir yol köyünde indirir.
-Musadariç yakın mı?
-Şu tepenin arkası, yakın.
-Bu gece misafirimiz olun
-Sağolun gideceğiz...
Elele tutuşarak yola çıkan genç çift karlar üzerine oturarak şehirden aldıkları lahmacunları yerken havanın karardığını farkederler. Daha hızla yürümeye başlarlar ama köy ortalıkta yok. Bir korku düşer kalplerine… Kaybolduk... Gökyüzündeki yıldızlar ve ay arkadaşlarıdır sadece. Daha hızlı yürü, daha hızlı yürü... Delikanlının damatlık ayakkabının topuğu da kaybolur karlar içinde... Çaresizlik içinde yürürken birden köpek sesleri duyulur… Köpek sesleri demek insanlarında bulunduğu anlamına gelir.
Hemen başlarlar yüksek sesle bağırmaya: “Teyzeee, teyzeeee, kimse yok mu?” Onlar bağırdıkça köpeklerde havlamayı arttırır...
Biraz daha yürüyünce bir ev gördük. “Kurtulduk! Soğuktan donmayacağız artık…”
Köylüler öğretmen olduğumuzu anlayınca bizi içeri aldılar. Altımıza yün döşek serdiler... “Otur Hoca, rahat otur...” Babamız yaşında insanlar ayaklarımızı uzatıp oturmamızı istediler... Leğen getirip elimizi ayağımızı yıkamak istediler. İzin vermedik, kendimiz yıkadık. Gaz lambası ışığında yağda yumurta, çökelek yedik...Yatma vakti gelince tuvalet sorduk... “Çıkın Hoca çıkın.” Çıktık ama tuvalet yok, “Biraz ileri gidiverin.” dediler… Sonradan anladık ki kaldığımız evde tuvalet yok.
Sabahleyin horoz, merkep sesleri ile uyandık. Bahçeye çıktık.
Bizi gören çocuklar utanıp uzaklaşıyorlardı…
Sora sora okulumuzu bulduk.
Burası mı? Hayal kırıklığına uğradık. Evraklar yerlerde, her yer çamur... Olsun, temizledik okulumuzu...
Minik de bir lojmanımız vardı.1+1 minnacık bir mutfak.
Çok sevdik lojmanımızı.
Elektrik yok, evde su yok, yok, yok, yok...
Öyle bir şey vardı ki bizde... Görev aşkı...
Öğrencilerimizi tanıdık. Bize ışık tutun, yol gösterin diyorlardı. Oynadık, sevdik, beraber yedik öğle yemeklerimizi...
İşte böyle bir mezrada başladı bizim sevdamız.
Paylaşımınız için teşekkür ederim Fevzi-Esin ÖZBAY, iyi ki varsınız.
Yine 12 Aralık’ta başka bir öğretmenin hikâyesi başlar o okulda, Sonra da onlarla unutulmayacak olan dostlukları.
Oralarda ve yaşamımın sonrasında edindiğim, hala seslerini duyduğum ve başka bir âlemde olan dostlarıma…
Masallar insanları uyutmak için anlatılır. Hikâyeler ise insanları uyandırmak için derler.
Öğretmenler Gününüz Kutlu Olsun…
Sesiniz duymak dileğiyle…
İyi ki varsınız, Var olmaya da devam edin...
Sevgiylekalın…
Dostkalın…
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...
Teşekkür ederim Yusuf Abim paylaşımınız için,duygularınız için.Sizi çok seviyoruz.İyi ki varsınız.Tüm eğitim emekçilerinin Öğretmenler Günü Kutlu olsun.
esin
22.11.2012
Her öğretmen bir hikaye demek, farklı,güzel,buruk,hüzünlü,zorlu ama sevda ve umut dolu. Ülkemin irfan ordusu sizler varolun çığ gibi büyüyerek ülkemin her karış toprağına tohumlarınızı ekin, ekinki onlar büyüyüp fidana dönüşsün meyve versin. Günümüz aydınlık, yüreğimiz her daim ilk günkü gibi umut dolu olsun. sevgiyle kalın.
GÜLER
22.11.2012
her iki öğretmenimin de eline yüreğine sağlık
Volkan Bal
23.11.2012
Masal değil, bir hikaye...Yusuf Ziya Hocam bizi yine düşündürdünüz...
Teşekkürler.
Melek Sarı Güven
23.11.2012
Yürekli öğretmenlerin giderek çoğalması dileğiyle Öğretmenler Gününüz Kutlu Olsun Yusuf Hocam, sağolun:))
Serap Benibol
23.11.2012
Giresun - Tirebolu ilçesinin bir dağ köyü idi ilk görev yerim.Tv. nin evlere girişi yasaktı.Çünkü seyreden gözlere kurşun dökülür inancı vardı.Sadece kahvehanede var olan tv.yi de özgürce seyredemezlerdi...Arkadaşların hikayesine benzer şekilde göreve başladım.Yalnız aradaki fark benim bekar ve yalnız olmamdı...Benzer hikayeleri yaşamak zorunda kalan ve kalacak olan arkadaşlarıma kolay gelsin dileklerimde bulunurken öğretmenler günümüzü kutluyorum...
Aysel İnce
24.11.2012
Yürümeye bile düşerek başlarız, adımlarımız ürkektir. Düştükçe düşmemeyi öğreniriz, düşmedikçe daha cesurlaşır adımlarımız... Yürümeye de düşmeye de yanımızda yürüyenleri gözlemleyerek başlarız, önce onlardan öğreniriz ne yaptıklarını sonra büyüdükçe, kendi yürüyüşümüz yerleşir...
Burcu Esin İLİŞ
25.11.2012
Usta çok anlamlı, teşekkür ederiz.
VEYSEL PARLAK
30.11.2012
yeni nesil öğretmenlerimiz için örnek bir yaşam hikayesi..
1997 yılının kasım ayında Tirebolu Eymür Köyünde göreve başlamıştım,inanın ben çok sanşlıymışım.selamlar Yusuf hocam inşallah bir gün yüz yüz tanışır,engin tecrübelerinizi dinlemek isterim
SEÇKİN KAHVECİ
4.12.2012
Sevgili Seçkin Öğretmenim,
Mesafe olarak belki çok uzaklarada belki çok yakınlarda olabiliriz. Yerimiz belli İstediğiniz zaman beklerim. Sizinle sohbet etmek benim içnde bir keyif olacaktır. Belki ben de sizlerden birşeyler öğrenirim ne dersiniz. Görüşmek dileğiyle...
Yusuf Ziya
4.12.2012
çok teşekkür ederim sevgili yusuf ziya hocam,
02-03/12/2012 tarihlerinde giresun'un dereli ilçesinde Sevgili Baysan Banu ve Süleyman Çiftli hocalarımızdan ÖRAV semineri aldık.çok eğlenceli aynı zamanda eğitici etkinliklerden oluşan seminerdi.
ÖRAV'ı ilçe ME Müdürmüz Burhan BAYRAK beyden sık sık duyardık ve en sonunda Örav lı öğretmenler ve sitenizle tanıştım.
Çalışmalarından dolayı sizleri tebrik eder kolaylık dilerim.selamlar
seçkin kahveci
6.12.2012