Yıllar önce, öğrencilerin tarih dersini daha keyifle takip etmeleri konusunda ne yapabileceğimi düşünürken, I.Dünya Savaşı konusuna farklı bir giriş yapmak istemiştim. Fiziki /dilsiz harita üzerinde, sınırları belirleyip, oluşan ülkelere de öğrenci isiml...
HAYAT AŞISI Kayhan Bey bir konuşmasında; eğitimde çocukların, digital çağ okur yazarlığı, etkili iletişim, keşfedici düşünce ve yüksek verimlilik anlayışıyla yetiştirilmesi gerektiğini söyledi. Digital alan, çocukların neredeyse bu alanı ...
Sumerler’den Eğitim Üzerine Dersler MÖ. 2500 yıllarında Sumer şehir devletlerinden biri olan Nippur’da yaşamış bir öğretmenin, Ludingirra’nı...
Kayhan Hocam, Kocaeli-Kartepe’deki konferansında,eğitimde; çocukların digital çağ okur yazarlığı, etkili iletişim, keşfedici düşünce ve yüksek verimlilik anlayışıyla yetiştirilmesi gerektiğini söylemişti.
Dinlerken daha önceki güncelerimden birinin konusu olan “oyun” yine aklıma geldi. Kayhan Hoca’nın blogunda yazdığım yazıyı sizlerle de paylaşmak istedim.
Kayhan Hoca’nın sözettiği alanlardan olan digital alan, çocukların hayatında büyük bir hızla, her yerde, her yaşta çok etkili. Çocuklar zaten konuyu bilerek doğuyorlar.Onların öğrenmesi, deneyim kazanması istenen, beklenen alanlar diğer alanların içinde. Hayata atıldıklarında iletişim becerilerini, planlama ve organizasyon becerilerini geliştirmiş olmaları, risk almayı bilmeleri bekleniyor.
Yetişkinler olarak “Yaşamda bu beceriler gerekli diyoruz” ama çocukların, planlama, organizasyon yapma, risk alma gibi becerileri geliştirmelerine yine yetişkinler olarak fırsat tanımıyoruz çünkü oyun oynamalarını neredeyse zaman kaybı olarak nitelendiriyoruz. Oysa bilim aksini söylüyor ; örn. Erickson; “oyun, çocukların psiko-sosyal gelişiminin aynasıdır” diyor. Bruner’e göre ise; çocuklar oyundan elde ettikleri davranışları gerçek yaşam problemlerini çözmek için de kullanıyorlar.Çocukluk dönemindeki oyun, yetişkinlik dönemine hazırlık ve mükemmelleşme çalışması olarak görülüyor. (Rubin, 1982)
Psikologlar, çocukların hayat başarısı için gereken becerilerin oyunla kazanılmaya başladıklarını söylüyorlar ancak aileler, onların fiziksel ve ruhsal gelişimleri için çok gerekli olan oyun oynamalarına ancak okul çağına kadar izin veriyorlar. Çoğunlukla güvenli alan olan evde ve ailelerin seçtikleri arkadaşlarla, hatta sadece aile büyükleriyle oyun oynayabilen çocuklar, okul çağında oyun fırsatını tamamen kaçırıyorlar. Ya oyun oynama deneyimleri az olduğundan girişimde bulunmuyorlar ya da sınav hazırlığı için oyun rafa kaldırılıyor.
Aslında oyunlarda, hayat başarısı için gereken becerilerin temeli atılıyor. Örneğin; saklambaç oynayan çocuk; strateji geliştirmeyi, risk almayı iyi bir yere saklanarak, uygun zamanı kollayıp sobelemeye çıkarak temellendirir. Mendil kapmaca veya misket oynayan, ağaca tırmaman çocuk, risk almayı öğrenir. Evcilik oynayanlar organizasyon yapmayı deneyimlerler.
Sokakta, bahçede oyun oynamalarına izin vermediğimiz çocuklar , atlayıp zıplayamadan, oyun kuramadan, kuralları oluşturamadan, kendi sosyal ortamlarını halka halka genişletemeden, sadece akademik başarılarıyla hayata tutunmaya çalışırlar. Bu arada aileler, aşağıdaki karikatürde de gördüğümüz gibi ,yaşıtlarıyla ve kendi kendilerine edinmiş olmaları gereken becerileri, bazı kurslarla kazandırmaya çalışırlar.
Çocuklar hayata atıldıklarında, hemen mucizevi bir cengaverlikle her alanda başarılı olmaları istenir. Bu konuda antrenmansız aşısız olan gençler bekleneni hemen veremez. Bedensel sağlığımız için aşı ne demekse, sokakta koşmak, düşmek,yaralanmak,arkadaşıyla mücadele etmek, küsmek, barışmak çocuklar için hayat aşısı demektir.
Tıpkı diğer aşılara verdiğimiz önem kadar, hayat aşılarına da önem vermeli ve çocuklara ç
Sevgili arkadaşlarım,
Şubat ayında, Erçin Hoca ile ,Gebze Denizyıldızları İÖO’nda çok keyifli bir 2,5 gün geçirmiştim. Bu keyfin bir bölümünde yeni tanıdığım öğretmen arkadaşlarım vardı tabii ki. Diğer bir etken de eğitimin 2.günü elinde kitapları ve bulmacaları ile gelen “çok eğleniyormuşsunuz, annem söyledi. Merak ettim, ben de geldim”diyen Aydan’dı.
Tüm öğretmenlik yaşamımda öğrencilerimden çok şey öğrendiğime inandım. Ama benim öğrencilerim Lise seviyesindeydiler ve bu düşünce bana çok olağan geliyordu. O hafta sonu 4.sınıf öğrencisi sevgili Aydan’dan da öyle güzel şeyler öğrendim ki !
Matematik ve coğrafyayı sevmeyen çocuğu için “Kraliçeyi kurtarmak” ve “Haritada Kaybolmak”adlı kitapları yazan Vladimir Tumanov’u ondan öğrendim. Kitapları aldım ve şimdi her eğitimde Aydan’dan bahsedip öğretmen arkadaşlarıma çocukları ve öğrencileri için bu kitapları öneriyorum. Sağol Aydan’cığım, Vladimir ve senin sayende çok çocuk matematik ve coğrafyayı sevecek 
İkinci örneğim daha da küçük yaşta. Rize Kalkandere Atatürk İÖO’nda 6 yaşında bir katılımcımız vardı;Gökay. Biz konular üzerinde konuşurken onun dikkatini özellikle çekmek için birşey yapmadığımız halde, bizi çok dikkatle izlemiş. Eve gittiğinde resimler yapıp aynı bizim gibi onları duvarlara asmış. Gandhi filminden öğrendiğini, akşam babasını yere yatırarak, bir süvari gibi üzerine gitmiş ama üzerine basmamış, Annesine de “bak atlar yatan insanın üzerine basmazlar” diyerek bilgi vermiş !:)) Çocukların bizleri nasıl örnek aldığını, model olma konusunda ne kadar özen göstermemiz gerektiğini bir kez daha hatırlattı sevgili Gökay.
Yasemin B.Erdinç öğretmenimin güncesinde söz ettiği Adora Svitak adlı 12 yaşındaki öğrenciyi dinleyince bu anılarımı sizinle paylaşmak istedim. “Bize kulak vermelisiniz, bize güvenmelisiniz. ” diyor Adora.
Onları fil kulağı yapıp dinleyelim, çok güzel şeyler öğretebiliyorlar 
Sevgiler
