VOLKAN BAL

"insan her zaman fazlasını isteme eğiliminde" sözü güzel bir söz. Günümüzde  isteklerimizin dış kaynaklardan etkilenerek oluşuyor gibi geliyor bana (Kaynak: Varsayım :)). Gerçekten ne istediğimizi biliyormuyuz acaba. Gerçekten bizi mutlu edecek (uzun süreli) şeyler peşindemi koşuyoruz.

Bu kadar çok bilgi bombardımanı, yönlendirme, ve öğrenilmiş şeyler arasından sıyrılıp grçekten niye çalıştığımızı veya çalışmak istediğimizi düşünüp bulmak zor. Sonuçta elde edeceğimiz şeylerin bizim için değeri, çalışmayı anlamlı kılıyor.

Sounuç olarak soruna kendi adıma cevap vermedim :)

Kaynakların bence bu işte en az dikkate aldığımız şeyler, bazen mantığımızın en ilkel haline gitsek daha "doğru" sonuçlar alırız gibi geliyor

Ben insan beynini bir bilgisayar gibi görüyorum (duyguları, bilgileri,istekleri işleyen ve bir sonuç veren). Artık aklımızın hesaba kattığı (beklentiler dahil) o kadar çok şey varki. Bunları göz ardı etmek için belki mantığın ilkel hali güzel olabilirdi. Tabi bu durumda MARJİNAL bir birey olabilirsin :) Büyük ihtimal kimse seni anlamaz ve tuhaf bulur. Aklımız içinde var olan çoğu şeylere keşke kararlar veririken kat sayı olarak 0 ile çarpıp sonuç alabilsek :)

Volkan'cım yazı çok güzel fakat şu sondaki genellemeye katılamadım "Nasıl oluyor da fakir olduklarını ileri sürdüğümüz insanlar mutlu oluyor da, biz onlara göre birçok şeye sahipken onlar kadar mutlu olamıyoruz?." "Olur da bir gün ..." fakir kalırsak mutlu olmayı beklemeyelim diye... yazılarını izliyorum yorum yapmasam da çok yorumlarını düşündürücü ve güzel buluyorum. Sevgiler...

Aslında mutlu olmak için çalışıyor gibi görünsek de küçük şeylerle mutlu olmayı beceremiyorsak eğer çalışmaya Ç'alışıyoruz sadece... Özellikle günümüzde küçük şeylerle mutlu olabilmeyi öğrenmekte ve öğretebilmekte çok zorlanıyoruz. Küçük şeylerle mutlu olmaya çalışmaya Ç'alışalım...

Denemeye değer

Abidin bana mutluluğun resmini yapabilir misin? Küçük bir çocuğa sormuş olsak bu soruyu az sabret biraz sonra göreceksin der. Sanırım neye ve nasıl baktığımıza bağlı ne dersiniz?

sen mutluluğun resmini yapabilir misin abidin?

işin kolayına kaçmadan ama

gül yanaklı bebesini emziren melek yüzlü anneciğin resmini değil

ne de ak örtüde elmaların

ne de akvaryumda su kabarcıklarının arasında dolaşan kırmızı balığınkini

sen mutluluğun resmini yapabilir misin abidin?

...

çok şükür çok şükür bugünü de gördüm

ölsem gam yemem gayrının resmini yapabilir misin üstad?

Nazım Hikmet
Read more: http://www.sanatinhatiradefteri.com/2012/01/mutlulugun-resmi-abidin-dino.html#ixzz2J6HF5IWl

Fotoğrafı çok beğendim.Sanırım fakir olan o adam değil.Tertemiz hava,süper manzara,sahip olduğu iki çoook tatlı öküz,büyük ihtimalle o ekilen yerlerden yetişecek olan harikuladeee lezzetli doğal yiyecekler
vs.... vs... :))

Geçenlerde  yeğenimi okula gönderme işi tesadüfen bana düştü.(Annesi çalışıyor ve yeğenim 2. sınıfa gidiyor.)Bende  kıyafetleri arasından seçtiklerimle giydirdim ve servisle gönderdim.
Akşam yeğenim eve ağlamaklı gelmiş.Çünkü arkadaşları onunla alay etmişler,aynı taytı ikinci kez giydiği için???????? Volkan  Hocam  bu yaşadığımız olayda  olduğu gibi, sanki  küçük yaşlardan itibaren tüketime yönelik programlanıyoruz ve hep daha daha  diyoruz.Toplumsal hareket hep tüketim için ve hepimiz bu harekettin içinde boğuluyoruz!!!!!!!  Veee hep  birbirimize etkiyiz...

2. sınıfa kadar inmiş bu tüketme çılgınlığı, üzüldüm doğrusu.

insanlar isteklerine ulaştıkça hep daha farklı şeyler istiyor  ve yeni ne çıktıysa alma hırsımı desem ,yoksa onda var bende de olmalı mı desem; ihtiyac oldugu için değil bazıları sadece herkeste olan olsun diye:))  

Kesinlikle hemfikirim

Volkancim ne guzel bir konuda yazmissin yine kalemine saglik...Mutlu olmayi hep yeni bir seylere sahip olmaya bagladigimiz surece bu devam edecek. Cocuklarimiza mutsuz olduklarini soyledikerinde ya da hissettigimizde yeni birseyler almaya devam ettikce mutsuz bireyler yetistirmeyede devam edecegiz sanirim.. En yakin ornegi yegenim. En son teknoloji telefon alinana kadar mutsuz benim neden yok diye (cunku mutsuzlugunu ona baglamis)...Alindigi gun yine mutsuz (cunku farkinda degil asil ihtiyaci olanin o olmadiginin)... soylenecek cok sey var...Yuzyuze mi konussak :)))

Aklıma Dövüş Kulübü'nden replikler ve uzun yıllardır hiç bir çocuğu bacaklarının arasına aldığı sopa-at ile deh deh koşarken görmediğim geldi.
Sahip olduklarımız sonunda bize sahip oluyor...