GÜLDESTE

          Disiplin ve Plan

          Dr. Erdal Atabek,  “Çocuklar, Büyükler ve Tavşanlar” kitabında disiplini şöyle tanımlıyor; “…disiplin; birisine ‘bir başkası’ ya da ‘bir kurum’ tarafından uygulanan kurallar, düzenlemeler değildir,  ‘yetişen bir insanın başarılı olması için ne yapması gerektiğini öğrenmesi’dir. ‘Disiplin’, kişinin kendi öğrenmesi, kendi uygulaması, kendi becerisi, kendi başarısıdır.  Bizim görevimiz de çocuklara ‘disiplin uygulamak’ değil, onun ‘disiplin kazanmasını sağlamak’ tır.”   

         Ve çok önemli bir özelliğimizle, gecikmelerimizle ilgili açıklamalarda da bulunuyor: “Yaygın hastalıklarımızdan birisi olan ‘bir işi zamanında yapamamak’ bize çok doğal geliyor. Açıklanan saat ve dakikada başlayan toplantımız ‘yok denecek kadar azdır’. Biz Türklerin her toplantıya gecikerek gelmeleri adet durumuna gelmiştir. Bu alışkanlığın altında ise zamanı kullanmayı öğrenmemiş olmak, başkalarının zamanına saygı duymamak, daha önce bitirmesi gereken işleri bitirmeyi başaramamak, yol faktörünü hesaplamada yanlış yapmak ya da aldırmamak, bu arada yitireceği şeylerin değerini bilmemek, umursamamak gibi çok yönlü bir ‘yanlışlar demeti’ yatmaktadır. “

         Erdal Atabek’in bu saptamalarına katılmamak mümkün mü? Zamanı hoyratça tüketmemeyi bir yaşam disiplini olarak çocuklarımıza nasıl kazandırabiliriz sorusunu birçok kez sormuşumdur kendime.  Bence asıl sorun disiplin sözcüğünü yanlış algılamaktan kaynaklanıyor.  

         Bir de sevdiğim bir şiiri sizlerle paylaşmak istiyorum.

SERÜVENE KOŞMAK

Serüvene koşmak için trenler bekliyorsan,

Güneşi yakalayıp gözlerine yerleştirmek için,

Beyaz gemilerin gelip

Seni almalarını bekliyorsan,

Yarına inanmak için günbatımına,

İyi kalpli görünmek için zayıflığa,

Ve güçlü görünmek için öfkeye ihtiyacın varsa;

Demek ki,

Hiçbir şey anlamadın!

                   Jacquez BREL

Ada Sahibi Ya Da Ada Olmak  Tanınmış gezgin Thomas Cook, bir araştırma gezisi sırasında Atlas Okyanusu'nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan milyonlarca kuşun havada daireler çizerek uçtuğunu gördü. Kulakları sağır edecek denli yüksek sesle çığlıklar ...

Bundan 150 yıl önceydi. Amerika’nın New York kentinde bir tekstil fabrikasında çalışan 129 kadın işçi insanlık dışı çalışma koşullarını protesto etmek için eylem yaptı. Tek istedikleri erkeklerle eşit haklara sahip olmaktı. Tam o sırada fabrikada bir yangın çıktı ve işverenin kurduğu barikatları aşamayan 129 kadın yanarak can verdi. Sonraki yıllarda 8 Martta yaşamını yitiren bu cesur kadınların anısını yaşatmak üzere tüm dünyada Kadınlar Günü kutlanmaya başlandı.

Kısaca bu günün tarihçesinden söz ettikten sonra sizleri biraz gülümsetmek istiyorum. Bugün kendimizi biraz şımartmakta sakınca yok sanırım.

11 kişi bir helikopterden sarkan halata asılıdırlar.
10 erkek ve 1 kadın.
İp herkesi taşıyacak kadar güçlü olmadığı için ;
içlerinden birinin ipi bırakması gerektiğine karar verirler,
yoksa hep beraber düşeceklerdir.
Bu kişinin kim olacağına karar veremezler;
ama o anda kadın çok etkileyici bir konuşma yapar.
Tamamen gönüllü olarak ipi bırakabileceğini söyler
çünkü bir kadın olarak;
kocası için, çocukları için
özetle tüm sevdikleri ve  de özellikle erkeği için...
Her şeyi bırakmaya alışık olduğunu söyler, hem de karşılıksızca... 
Hikayesini bitirir bitirmez tüm erkekler onu alkışlamaya başlarlar?????????

Bir Hint mitolojisine göre Tanrı kadın ve erkeği şöyle yarattı:

Tanrı, yaprağın hafifliğini, ceylanın bakışını, güneş ışığının kıvancını,
sisin gözyaşını aldı, rüzgarın kararsızlığını, tavşanın ürkekliğini buna ekledi, onların üzerine taşların sertliğini, balın tadını, kaplanın yırtıcılığını, ateşin yakıcılığını, kışın soğuğunu, saksağanın gevezeliğini,
kumrunun sevgisini kattı, bütün bunları karıştırdı, eritti ve kadını yarattı.
Yarattığı Kadını, Erkeğe Armağan Etti.


Gelelim erkeğe,
Tanrı, kaplumbağanın yavaşlığını, boğanın bakışını,
fırtına bulutlarının kasvetini, tilkinin kurnazlığını, boranın dehşetini aldı, sülüğün yapışkanlığını, kedinin yaramazlığını, hindinin kabarışını,
gergedan derisinin sertliğini onlara ekledi,
bunların üzerine ayının kabalığını, bukalemunun şıpsevdiliğini,
sivrisineğin vızıltısını kattı ve erkeği yarattı.
Yarattığı Erkeği, Adam Etsin Diye Kadına Verdi.

İşin şakası bir yana doğuran, üreten, “Yuvayı dişi kuş yapar.” diyen atalarımızın atasözlerine konu olan, birçok sözün başına gelerek dilimize “anavatan, anayasa, anakara, ana düşünce, anayol, Anadolu” sözcüklerini kazandıran bütün kadınlarımızı sevgiyle kucaklıyor, Kadınlar Gününüzü kutluyorum.

(Keşke bütün bu cinsiyet ayrımlarını vurgulayan, birçoğu da tüketimi körükleyen, günler yerine her günümüzü  “İnsanlar Gün&

BANA BİR ŞEY TANIMLA

•  Bu etkinlikte amaç objeleri anımsayabilme, ayrıntılarını gözünün önüne getirebilme, düşüncelerini şiirsel bir anlatımla ifade edebilme becerisini geliştirmektir.
• Çocuğa önce görebildiği, sonra da göremediği bir nesneyi tanımlamasını; izlediği bir durumu anlatmasını söyleyin.
• Anlatımda "küçük bir ev" tanımı yerine, "kibrit kutusu gibi bir ev" ya da"hava yağmurlu" yerine " bulutlar ağlamaya başlamış" ifadelerini kullanmalarını sağlayalım.
• Bu etkinlik ikili guruplarla da yapılabilir. Çocuklardan biri orada bulunmayan bir objeyi tanımlar, diğeri de onun resmini çizer.Hem anlatım yapan hem resim çizen çocukların anlama ve anlatma yetenekleri ortaya çıkar. Burada önemli olan resmin sanatsal değeri değil, ayrıntıların anlaşılmasıdır.

RESİMDEN ÖYKÜ YARATMA

• Çocuklara bir dergi veya gazeteden kendilerine ilginç gelen iki-üç kişinin resmini kesmelerini söyleyin. Seçim reklamlardan, fotoğraflardan yapılabilir.
• Seçtikleri resimlerle kendilerine özgü karakterler yaratmalarını, bunlarla bir öykü yazmalarını söyleyin.
• "Seçilen kişilerin adı ne? Geçimini nasıl sağlıyor? Kaç yaşında? Evli mi, çocukları var mı? Nerede yaşıyor? "gibi sorularla öykü kurma çalışması desteklenebilir.
• Sonraki aşamalarda sıra arkadaşının öyküsündeki karakterlerle kendi karakterlerinin tanıştığı yeni öyküler yazmaları istenebilir.