bende kalanlar...
Merhaba, ben Sema Alevcan.
Doğduğumda ablalarımın
‘yaşasın annemler bize bir kedi almışlar’ sevinçlerini!? beşinci katın balkonları arasında
oyuncak bebek olarak gezmemle tamamlamışım.
Biraz büyüyünce
arkeolog ve çevre mühendisi olmak için başladığım uzun istek yolculuğuma
drama öğretmeni
olarak devam etmeye karar verdim.
Okul bittiğinde ilk söylediğim şey
‘dışarıda yaşam varmış’
demek olmuştu.
Yaşam şimdilerde Alanya’dan akıyor.
35 yasında insan hangi renkte kokar,
diye sordum kendime…
Portakal çiçeği kokuyor, rengimse badem yeşiliyle/acı zeytin yeşili arasında –bir yanı buruk bir yanıyla alışılmamış, bir kez daha baktıran, alışınca hep varmış gibi…
Yaşamda en büyük istediğim
Cirque de Soleil’i canlı izleyebilmek,
ispanyolca öğrenmek
ve bir deniz fenerinde yaşamak...
Bir gün diyar diyar gezip
belgeseller çekeceğimi hissediyorum.
Ve büyüyünce profesyonel gönüllü olmak istiyorum.
Durup durup kendime sorduğum üç önemli sorum var.
1. En son ne zaman ilk kez bir şeyi ilk yaptım?
2. En son ne zaman kahkahalarla güldüm?
3. En son yaptığım ayıp neydi?
Öldüğünde anneanneme yaptığımız
"düğün gibi bir cenaze töreni"m olsun istiyorum.
Görüntülenme Sayısı: hesaplanıyor...