SEMAALEVCAN

B3 39 Doğal afetler sırasında evinde yapılması gerekenleri yetişkinler eşliğinde uygulayarak gösterir. 

• “Su, rüzgar, toprak “ Taş kağıt makas

Su: Sel ve tsunami – Rüzgar: Hortum – Toprak: Deprem ve volkan

Kurallar: Su rüzgarı yener, rüzgar toprağı yener, toprak suyu yener.

• Doğal afet fotoları – kelimelerin eşleştirilmesi ( çığ, sel, deprem, yangın, hortum, tsunami, yıldırım, susuzluk, volkan, meteor)
• Öğrenciler minderin/sıranın üzerinde ayakta öğretmen herkesin bir apartman olmasını ister ve her çocuğa nasıl bir apartman olduğunu sorar. Kaç katlı, camları büyük mü, ne renk boyanmış vb. Öğretmen sırayı hafifçe sağa sola çevirir. Hiçbir çocuğun zarar görmemesine dikkat eder. Daha hızlı çevirseydim bu apartmanlara ne olurdu, diye sorar. Çocuklardan düşmemek için çözüm önerileri alır. Deprem hakkında neler bildiklerini öğrenir. Çeşitli boyutlardaki kutulardan bütün sınıfın kullanacağı bir bina yapmaları istenir. Her çocuk kiminle nerede kalacağını konuşur. Herkes yaşadığı yeri anlatırken öğretmen dolabınız var mı, çekmeceli mi, duvarda resim asılı mı, vazonuz nerede duruyor, oyuncaklar nerede, televizyon nerede, ayaklı lamba var mı vb. sorular sorar. Binanın ve içinin resmi de yapılabilir.

Öğretmen, bir sabah bütün herkes evin dışındayken deprem olduğunu binanın çok sallandığını ama sağlam olduğu için görünür bir hasarın olmadığını söyler. Binayı sallar. Çocuklardan hayali evlerine girip kırılan dökülen bir eşyanın olup olmadığı konuşulur, bir önceki sorular tekrarlanır. Nasıl yerleştirseydik böyle olmazdı konuşulur, listelenir.

Öğretmen binayı yeniden sallar ve yüksek sesle “deprem oluyor” uyarısını yapar ve sınıfın uygun bir yerinde yaşam üçgeni-cenin pozisyonu alır. Çocukların neler yaptığı sorulur, deneyerek doğruyu bulmaları sağlanır.

Deprem geçti ama yeniden olabilir o yüzden bu geceyi dışarıda geçireceğiz, dışarı çıkarken yanınıza üç şey alabilirsiniz. Eşyalara karar verilir. Deprem çantası sınıfın ortasına konur. İçinden çıkan eşyalarla kendi seçtikleri karşılaştırılır. (Deprem çantası: el feneri, pilli radyo ve yedek pil, konserve yiyecekler ve açacağı, düdük, bant, sargı bezi, düzenli kullanılan ilaçlar, ip, sevdiklerinizin resimleri, yedek kıyafet)( Alevcan, Drama uygulamaları, Ya-Pa, 2005. – www.ahder.org - www.neok12.com-www.fema.gov, Mart 2011)

Deprem dedektifi anketi aile ile doldurulur.

Evinizdeki acil çıkışlar nerede?

Televizyon sabitlenmiş mi?

Duvar asılı nesneler sabitlenmiş mi?

Dolaplar duvara monteli mi?

Vazo gibi küçük cisimler yere yakın mı?

Çekmeceler kilitli mi?

Lambalar tavana sabitlenmiş mi?

Ağır eşyalar duvara ya da yere sabitlenmiş mi?

Yaşadığınız şehirde deprem olma riski ne?

Deprem çantanız var mı?

• Nerede ne yapmalı? Tablosu/posteri/afişi oluşturulur.

Evdeyim – Parktayım – Okuldayım – Asansördeyim - Marketteyim

En güvenli yer neresi?

Önemli telefonlar; annemin iş numarası, babamın cep numarası vb.

Ne yapacağım?

• Engelli insanların afet durumunda nasıl hareket edecekleri tartışılır. Kör, sağır, dilsiz rolleri yapılarak evdeki durumlar canlandırılır. Ya da sınıfta bazı kişilerin gözleri

B.2.20. Kişisel eşyalarını ve başkasının eşyalarını neden özenli kullanması gerektiğini açıklar.

B3 .37. Kişisel eşyalarını ve başkalarının eşyalarını özenli kullanmadığında ortaya çıkan sorunları çözer.

• Öğretmen öğrencileri beşerli gruplara ayırır. Yönergeler vererek on saniye içinde öğrencilerden bazı eşyalarını oluşturmalarını ister. (silgi, kalem, kalemtıraş, cetvel, defter, giysi vb.)

Öğrencilerden sınıf içinde serbest yürümelerini ister. Verdiği yönergelere göre her öğrencinin bir eşya oluşturmasını ve bir fotoğraf karesi vermelerini ister. ( ilk verilen eşya isimlerinin yanına sıfat/isim tamlaması yapmak amacıyla ilk örnekten sonra nasıl bir silgi/kalem/hırka gibi sorularla öğrencilere buldurup sonrasında bedenleriyle yansılamaları da istenebilir) (Yırtık bir kitap, üstü çizilmiş bir masa, ucu kırık bir kalem, buruşturulmuş boş bir kağıt, yere atılmış bir hırka vb.) Fotoğraf karelerindeki öğrencileri konuşturur. Öğrencilere “Ne hissediyorsun, nasıl bu hale geldin?” sorusunu sorar.

Öğretmen, dersin başındaki grupları bir araya getirir. Gruplardan kendilerinin belirleyecekleri eşyayı oluşturmalarını ister. Eşyaların çok olduğunu, bazılarının gitmesi gerektiğini belirtir. Kendi oluşturdukları eşyaların gitmemesi için öğretmeni ve diğer öğrencileri ikna etmeleri gerektiğini gruplara belirtir.

Gruplar oluşturdukları eşyaların hasarlı olduklarını varsayarak bu hasarın nasıl meydana geldiğini oyunla anlatırlar.

Eşyaların ağzından, onu kullanan kişiye mektup yazılır. Şiir yazılır bestelenir vb.

• Bavulla sınıfa girer. Hiç konuşmadan içinden eşyaları (diş fırçası, günlük, kazak, anneannesinden kalan patik vb) çıkarır, nasıl kullanıldıklarını sözsüz oyunla gösterir ya da çocuklar seçtikleri eşyayı kullanarak sözsüz oyunla anlatırlar. Ya da gözleri kapalı ne olduğunu bilmeye çalışırlar (hangi malzemeden yapılmış, yumuşak mı sert mi, ne için kullanılıyor olabilir, kimin olabilir vb)
• Bavul sınıfın ortasında kapalı durur, bu kimin içinde ne olabilir açalım mı vb sorularla kişisel eşya nedir sorusuna yanıt aranır. İçinden çıkan bir eşya için “ aa bu benim değil hatırladım onu arkadaşımdan almıştım bir ay önce/ay yırtılmış-kirli napsam ki vb durumlarda ne yapılması gerektiği paylaşılır.
• Nasrettin hoca’nın kazan doğurdu fıkrası anlatılır.
• İkili rol kartları (A-B) hazırlanır.

A : B’nin silgisini almış ve geri vermemiş.

B: Silgiye ihtiyacı var, doğum günü hediyesi, ama bir türlü isteyemiyor.

 A: Defteri yere düşmüş üzerinde bir ayak izi var. B’yi suçluyor.

B: Teneffüste arkadaşından kaçarken çarpmış, fark etmemiş.

 A: Kırmızı kazağını yeni almış/hediye ve daha hiç giymemiş.

B: Doğum günü partisi için eteğine çok uyacağını düşünüyor izinsiz alır ya da vermesi için ikna etmeye çalışır.

 B3 38. Evde meydana gelebilecek tehlikeli ya da acil durumlarda ne yapması gerektiğini uygulayarak gösterir.

• Çocuklardan biriyle-veliyle anlaşıp öğrencilerden birinin eli sarılı, burnu pamuklu vb benzeri gelmesi.
• Gazete küpürlerinden poster hazırlanma ya da “bugünkü gazetede ne okudum biliyor musunuz”, sorusuyla hem gündemi takip konuşmasıyla güne hazırlama hem de “yok iç sayfada küçücük bir haberdi ancak bence herkesin ders alması gereken..” vb i

B.2.19.Aile içinde görev paylaşımına katılmaya istekli olur ve üzerine düşen görevi yapmaktan mutluluk duyar.

Haftasonu ya da bir haftalık “ev dedektifi gözlem formu”nun doldurması. İkili paylaşım/karşılaştırma yapma. Sınıf grafiğinin oluşturulması (aynı zamanda aynı işi aynı şekilde yapan kişiler-neyi değiştirmeliyiz ya da güzel olanı bulmak için de kullanılabilir)

Küçük grup çalışmalarıyla seçilecek durumların (anne/baba/kardeş cephesinden) canlandırılması. Canlandırmalar sırasında kilit noktalarda öğretmenin doğaçlamayı durdurarak yardımlaşmanın olmadığı noktalarda tek başına kalan kişinin iç sesinin izleyenlerce söylenmesi. (sence gerçekte içinden neler geçiyordur, söyleyemediği şeyler nelerdir?)

Kendi aile içi görev anayasasını oluşturması.  (ben kiminle nerede ne zaman ne yapacağım)

B.2.18 Ailesindeki yardımlaşmayı gözlemleyerek aile içinde üstlenebileceği görevlerle ilgili yeni fikirler üretir.

“Bir elin nesi var iki elin sesi var” atasözü adam asmaca oyunu şeklinde çocuklara buldurulur.

Anlamı paylaşılır. (başarıya ulaşmak için birlik olmak gerek –TDK)

“Zoom” oyunu oynanır. “Zoom –Istvan Banyai” Resim içinde resim biçiminde sıralı 30 resimden oluşan bir kitaptır – ben de yalnızca 15 tanesi var- Resimler öğrencilere dağıtılır. Ve resimleri sıralamaları istenir. Birlikte çal

Yer: Alanya - Emişbeleni İlköğretim Okulu

Eğitmenler: Ali KOÇ - Arzu CAR

2010 Alanya eğitiminden sonra ilk kez katıldığım "Öğretmenin Sınırı Yok" eğitimi uzun bir süredir görmediğin bir tanışını yeniden görmek, onu dinlemek gibiydi.

Her slaytı, örnek filmi, küçük grup çalışmasını ya da olay incelemesini izlerken aklıma asıl eğitimdeki grup arkadaşlarım, yaptığımız tartışmalar, sorular-yanıtlar, gülümsemeler,kahkahalar geldi. Meğer ne dolu dolu ve verimli geçmiş ve iz bırakmış. Hepinize selamlar...

İlk gözlem eğitiminde bir dolu not aldım kendime, nasıl bir eğitmen olmalı adına.. 

Emişbeleni İlköğretim Okulu öğretmenleri -özellikle Volkan Erdoğan-; eğitmenler Ali Koç ve Arzu Car... Yaşam, bilgi, dostluk dolu geçen ilk adım için hepinize teşekkür ederim. 

Şimdi merak ve heyecan zamanı... sıradaki yeni yer ,yeni insanlar...

geçen ay okul gazetesi için benden başarının sırrı hakkında yazmamı istediler..klasik başarı sözcüklerini kendime uyarladım sonra bu çıktı..

BAŞARIMIN SIRRI

1986’da Rusya’da Çernobil Nükleer fabrikası patladığında ve televizyondan binlerce ölüyü gördüğümde ve yayılan radyasyonun olumsuz etkilerini öğrendiğimde dünyayı değiştirmek gibi kocaman bir “karar aldım”. Bu “kararımdan hala vazgeçmedim”.

Üniversitede kendime flüt almak için farklı bir dolu işte çalıştım.  Ne istediğimi biliyordum “hayallerimin peşinden gittim” ve bunun için “çaba gösterdim.”

İlkokul ikinci sınıftayken matematik sınavından ilk kez iki alınca hissettiğim şaşkınlığım ve öfkem sonucunda iki seçeneğim vardı ya matematikten ve öğretmenimden nefret edecektim ya da nerede “hata yaptığımı öğrenecektim”. İkinciyi seçtim, “reddetmeden de sevebileceğim ayrıntıları buldum”, lisede matematik bölümünde okudum.

Ortaokuldayken iletişim kurmada zorlandığım canım annemle daha iyi geçinebilmek için inatlarımın bazılarından(!) vazgeçtim “kendimi değiştirdim.” Şimdilerde birbirimize sımsıkı sarılmanın keyfini çıkarıyoruz.

Her sabah kalktığımda aynada kendime gülümseyerek “günaydın” diyorum. Ve ekliyorum; bu günü kendim için  “daha insan” olabilmek için harekete geçerek, fark ederek, değişerek ve en önemlisi bunu başkalarıyla da paylaşarak geçireceğim.

Sema Alevcan’ı okudunuz.